Anne Yetiş Elden Gidiyor Yavrun

1/:
Şu iki yaramaz var ya:
Birinin adı Mükremin,
Ötekininki Satılmış.
Dolanır dururlar ortalıkta,
Ellerinde kalın kalın sopalarla.
Ne mevsimlerden yaz derler,
Ne de ayazlı kışı dinlerler.
Mavi gözleri çakmak çakmak
Ağızlarının kenarı hep salyalı.
Eğer yok ise değnekleri
Yine de boş durmaz yaramaz elleri
Ya topak ve kara taşlı
Ya da kenarı keskin kayalı.
Mahalledeki insanları bezdirdiler
Bıktırdılar zavallı hayvanları
Bu iki haylazın kötü huyu
Sayın ki dızmanlara eş.
Anne Çomar tez yetiş,
Elden gidiyor yavru.
Yapma Mükremin dur!
Yavru köpeği kudurttun.
Dilerim sen de kudur!
2/:
Şu iki yaramaz var ya:
Birinin adı Mükremin,
Ötekininki Satılmış.
Dar sokaklar onların sayılır.
Çoktan teslim olmuş ellerine,
Geniş meydanlar, kalabalık caddeler.
Sabah olup da aniden çıkınca,
Bu haylaz çocuklar ortaya,
Acele kaybolurlar bütün kediler.
Ne çınar ağaçlarında yuva kalır
Ne de saçaklarda serçe yumurtası.
Cami avlusundaki güvercinler
Korkarım soylarını tüketecekler.
Etmez zavallılara bunların ettiğini
Dağlardaki azgın kurt
Derelerdeki yabani çakal.
Sonunda teslim oldu zulümlerine çayırlar,
Yeşil bahçeler ve pancar moru bayırlar.
Çeldiler şırlayan dereler bile suyu.
Mahalledeki insanlar bezdiler
Bıktılar zavallı hayvanlar
Bu iki haylazın kötü huyu
Sayın ki şeytanlara eş.
Anne mırnav tez yetiş,
Elden gidiyor yavru.
Yapma Satılmış dur!
Yavru kediyi kudurttun.
Dilerim sen de kudur!