Anne ye Mektup Şiiri - Süleyman Ergül

Tam onüç yıl oldu beni bağrına bastın.
Hep kapıda ayakta gülerek karşıladın.
Gerçi hiç sarılıp öpmedin yavrucum demedin ama
Güveylerin içinde sen en çok beni sevdin

Ah be Hatice sultan çok özlüyoruz seni
Sensiz ama,senli hayat koydum bunun adını
Neden dersen hergün ve de her daim
Sen de aramızdasın dolu dolu bizimle.

Biliyor musun herşey istediğin gibi yürüyor
Bayramlarda yine doldu taştı
Mahallenin Hatice ablasının evi
En çok senin evden dağıldı
Kandil kolaçları, helvaları

Dedeleri yine senden korkarcasına
Çocuklara beşer milyon verdi bu bayram da
Hele kurbanı paylaşırken
Heyecanlı, ama eksiktik
Annesiz bir bayramda maalesef eziktik.

Cemal baba yine panik
Aynen bıraktığın gibi, bina sorunları falan
Ama, o koca çınar şimdilerde çocuk gibi
Nasıl olmasın ki sultanını özlüyor.

Ya şu sokaklara sığmayan oğluna ne demeli
Nasıl da benim yanımda söylemiştin o sözü
Zaten çok kıskanç bir yapım var
Çat diye çatlamıştım hasetimden o gece
Bir anne yavrusuyla kavuşmuştu böylece.

Kızlarına da tam not bu arada
Hepsi babalarının etrafında pervane
Senin titizliğini bildikleri için,
Adamı hep baskı altında tutuyorlar.
Öyle gez böyle gezme, onu giy bunu giyme.
Sensiz ama senli hayat,böyle akıyor işte.

Rabbimin gülden bahçelerinde
Biliyoruz ki çok rahatsın
Kardeşinle annenle, recebinle birgülle
İlahi huzurdasın.
Selam sana güzel kadın rahmet sana
Geride kalanlar çok ama, çok hasret sana
Takdiri ilahidir bu bize laf düşmez
Öyle bir iz bıraktın ki asla silinmez.

(İstanbul 24 05 2004)