Anne yardım et. 11.09.2024. 02.00

Anne Yardım Et**

Ölüyorum be anne,
Sessizliklerin soğukluğunda, çaresizliğin karanlığında kayboluyorum.
Bir boşluğun içinde yankılanıyor sesim,
Hiçbir yankı cevap vermiyor, hiçbir ışık yön göstermiyor.
Ne zaman umut aramaya kalksam,
Bir duvar gibi karşıma çıkıyor bu sessizlik.

Anne, gözlerimde bir hüzün var ki,
Her gece gökyüzünde yıldız arar gibi,
Sonsuz bir boşlukta savruluyorum.
Beni duyuyor musun? Bu yalnızlığın ortasında,
Sana sesleniyorum, sessizliğin içindeki o çığlık gibi.

Her geçen gün biraz daha tükeniyorum,
Kendimi ararken, seni bulmaya çalışıyorum.
Çünkü biliyorum, ancak sen toparlayabilirsin beni,
Senin o şefkatli ellerinle, sar yaralarımı yeniden.
Bu karanlık, bu sessizlik, ancak senin sesinle dağılır.

Anne, ben sensiz olmuyorum,
Ölüyorum be anne,
Çaresizliğin içinde kaybolmuş bir çocuk gibi,
Bir kez daha gel ve al beni bu boşluktan.
Yeniden doğur beni sevginde,
Yeniden ver dünyamı, o eski huzurunu bana.

Ölüyorum be anne,
Bu derin sessizliğin soğuk zindanında,
Yalnızlığın karanlığında yok olurken,
Tut elimden, çek çıkar beni bu çaresizlikten.
Yine seninle bulayım huzuru,
Senin sevginle sarılayım bu hayata yeniden...

Anne, yardım etsene,
Seni ne emekle büyüten kızını,
Ölmeden mezara koyuyor hayatın yükü,
Önce dost bildiklerim yıktı beni,
Sonra dünyam dediğim, beni paramparça etti.

Geçti sırtımdan dost bildiklerimin bıçakları,
Bacaklarımda onların bıraktığı izler var,
Ama asıl acı, kalbimde açılan derin yarada,
Dünyam dediğimin bıraktığı hançer izi.

Anne, sesimi duysana,
Hangi yöne baksam, hep karanlık,
Hangi omuza yaslansam, hep kırık dökük,
Bir tek senin kollarında huzuru buluyorum,
Bu yıkık dünyada bir tek sen varsın.

Düşen her damla gözyaşımda senin adın,
Her nefes alışımda senin umudun,
Ama şimdi yardım et bana, anne,
Çünkü ben yoruldum bu yükü taşımaktan,
Senin o güçlü ellerinle tut, kaldır beni.

Öyle bir sar ki anne,
Gözyaşlarıma merhem olsun şefkatin,
Kalbimdeki o derin hançer izini,
Bir tek senin sevginde unutayım,
Bu acılar içinde kaybolmayayım.

Anne, sensiz olmaz bu hayatın ağırlığı,
Gözlerimde kaybolan o masum çocukluğu,
Bir kez daha göster bana, sevginle,
Toparla beni bu enkazın içinden,
Ve yeniden inşa et dünyamı, senin ellerinle