Anne Yangın yeri Şiiri - Emel Neşe Demirkol

Dönemeçlerde yaşam savaşı artıkları
Hayal kırıklıklarına odaklanmış zaman
Çocuk ağlamasına ayarlanmış tüm saatler
Ki henüz tükenmemiş akrebin zehri.
Sebepsiz bir muhacirlik var deli gönlünde.
Şafaklar tutuklanıyor gözlerde
Zehir zemberek yaşanmamışlık.
Nafile sorgulamalar körebe oynuyordu beyninde
Yargı, dolunay sessizliğinde.
Yağmurun arkasına saklanmış gelecek
Gökkuşağının kanadı kırık,
Asılı kalmış kara bir bulut öfkesinde de
Yılgın dönüşlü öfke niye?

/ Kutsallığın pimi çekilmiş
Yırtık ve terli çarşafta
Duygular susma telaşına düşmüştü
Salkım saçak günahta
Sırlar zulada saklanırken
Damıtıldı hayat bir çığlıkta
Gökyüzünün gebeliği
Suçlu bir zakkum dibinde
Gölgeleri sağdı
Yağmur yazdı adını alnına
Anne tenzilli Tenzile…
Toprağa akan ak sütte
Ana diye kundağa sarılan kimdi
Kundağı Kim sardı …? /

Diyet ödemekse fırtına koylarında demirlemek,
Hiç sakin bir limanı olmadı ki.
Savrulup durdu kendinden kendine
Alabora olmuş yüreği,
Kırık sevgi direği ile,
Varlığına susuyordu
Kırık umutları, hilal beli ile.
Baba meçhulü, ana terki
Dişi doğum Tenzile.
Yürek toz duman
“Anne ” yangın yeri
Anneler gününde.

Neş’e Dildar 12.05 2012

Gönül Kadın Dildar
Kayıt Tarihi : 20.5.2012 19:03:00