Anne ve Yavrusu Şiiri - Şehmus Yaşar

Anneciğim! Benim için ağlamaktan,
Heba oldu gözlerin.
Benim için çalışmaktan,
Nasır tuttu ellerin.

Yavrucuğum! Senin için ağlamayan gözleri,
Görüyor mu sanırsın?
Yavrusu için çalışmamış ele,
El desen yanılırsın.

Anneciğim! geceleri başımda beklemekten,
Uyku nedir bilmedin.
Gündüzleri bana hizmet etmekten,
Rahat yüzü görmedin.

Yavrucuğum! Benim için en tatlı uyku,
Başında beklemektir.
Dünyalık tek emelim var,
O da seni sevmektir.

Anneciğim! Şu kısacık dünyada,
Hakkını ödeyemem.
Ödemeden, Hak huzuruna çıksam,
O’ndan cenneti isteyemem.

Yavrucuğum, hakkımı ödemen için,
Bana, Sakın “ Öff ” bile deme.
Yarın ruz-i mahşerde,
Hak tokadını yeme.

Bunu böyle yaparsan, yavrucuğum!
Ak sütüm sana helal.
Ya Rabbi şu yavrumu,
Sen de cennetine al.