Anne Ve Özlem Şiiri - Deniz Garipcan

Hasretindi kucaklayan daha çocuk yaşımda
Özlemlerin yüreğimi büyüttü be anne!
Hep hayalin dururdu çocuk bakışımda
Kini,nefreti,sevdam çürüttü be anne!

Geceler,günler,aylar,yıllar
İç içe geçmiş kırık halkalar.
Bir görsen şu yüreğim neler saklar
Zaman ömrümü de yürüttü be anne

Sana biriktirdiğim çocuk yüreğim
Sığmıyor kozasına artık kelebeğim
Ne büyüyebildim ne de bebeğim
Kırık kanatlarım uçamıyorum anne!

Yüreğim yaralı özlemler yüküm
Hatıralar gözlerimde hep ağır çekim
Ben de anneydim artık aylardan Ekim
Bebek kokusuna hala doyamıyorum anne

Sevinçle beraber hüzün yaşadım
Gözler hep kapıda seni aradım
Yavrumla beraber bende ağladım
Her ağlayışıyla yüreğim sızladı be anne

Ninniler söyleyip bebek büyüttüm
Minik adımlarla bir bir yürüttüm
Konuşmaya başladı ‘’Anne’’dedirttim
Annelik kutsal bir çabaymış be Anne!

İçimde hala bitmiyor ki sızım
Bayramlar sensiz ben se yalnızım
Hala büyüyemedi anne oldu da kızın
Hasretlik ateşten kormuş be Anne!
Sensizlik bir bilsen ne zormuş Anne