Anne ve Kızı Şiiri - Turgut Uzdu

Ne gençler gördüm
Sanki hayat onu elmaslarla yoğurmuş
Annesine kibirle bakıp
Beş adım önde yürür
Sanki onu başkası doğurmuş

Çenesi yukarıda gezer
Dünyaları sanki o yaratmıştır
Ama bilmezler ki
O gibiler hem çok ağlamış
Hem de anasını babasını çok ağlatmıştır

Gözlerim doldu anasını görünce
Bu kız doğduğunda nasıl sevinmişti
Ne büyük bir mutlulukla
Geceleri uyumayıp
Uykusuyla emzirmişti

Gurur duymuştu kızım oldu diye
Pembelerden küçücük elbiseler
Üşümesin diye kendini siper etmiş
Değmesin diye
Esintiler

Düşmesin diye peşinden koşmuş
Ağlamasın diye gülmüş yalandan
Tutup elinden götürmüş okula
Yemeyip yedirmiş, içmeyip içirmiş
Onsuz uyanmamış rüyadan

Büyütmüş
Bin bir emekle genç kız yapmış
Kızının güzelliğine hayran
Onunla daima
Ve sadece gururlanmış

Şimdi beğenmez anasını
Anasının göğsünde büyüyen kız
Sanki anası onu büyütmekle
Utanılacak bir şey yapmış
Kötü bir hırsız

Allah’ım
Doğarken anneliği tatsa şu kızlar
Hiç böyle bir şey yaparlar mı
Yapmazlar
Yapamazlar.

Anne gözyaşını akıtır içine
Bir şey söylemez çünkü kızıdır
Artık yaşlanmıştır lakin
Kızı hâlâ
Gönlünün yıldızıdır...

18/01/2007