Anne ve Baba Şiiri - Dilara Erciyas

Benim annemdir o kadın,
Kendi yemez bana yedirir,
Kendi giymez bana giydirir,
Ne vefalıdır Hakk-ı öğretir,
Benim annemdir o kadın.

Öyle anlamlı bir sözdür ki 'anne'
Dökemiyorum sığmıyorsun sen kelimelere,
Eğer beni hep böyle büyütürsen şefkatinle,
Sırtım asla yere gelmez anne.

En zor anımda sendin yanımda,
Hastalandığımda hep baş ucumda,
Bu kadar vefalı olma yapma anne,
Korkuyorum hakkını nasıl öderim diye.

Benim babamdır o adam,
Çalışır yuvamız için sabah akşam,
Hiç kimse yıkamaz yenemez ama;
Bize birşey olursa kahrolur o zaman.

Vurur kendini yalnız bizim için yollara,
Kendini teslim etti yabancı ellere,
'Uyumak yok' dedi o güzelim gözlere,
Yorma kendini sen iyi ol baba.

'Baba' deyince akan sular duruyor,
Kuşlar bile artık haber getirmiyor,
Sen yanımızdayken soğan-ekmek bal oluyor,
Dedimya babacığım sensiz olmuyor.

Ben yürürken onlar tuttular elimden,
Dinlediler ne çıktıysa dilimden,
Sakındılar beni her daim gözlerinden,
Mahrum etmediler beni hiç bir zaman sevgiden.

Hayata gözümü açtım annem ve babam,
Bana yardım ettiler yaşamam için o zaman,
Eğer kusur ettiysem sevgimden saygımdan,
Affedersiniz siz beni biliyorum her zaman,
'annem ve babam '