Anne ve Baba Sevgisi Şiiri - Barış Yüce

İnsan sevgiyle doğar, hayatın karmaşık yapısına
Anne sevgisi, sevgilerin en temizidir bu yaşamın
En masum, en içten ve en karşılıksız…
Anne kelimesi bile başlı başına sevgiyi çağırır insana
Bu sevgiyle tutunur insan, hayatın zorlu yapısına
Öyle bir zorluktur ki, acı verir bazen
O korumasız yüreğini ve bedenini yakmaya başlar
Çaresizliği tadarsın, hiçbir şey yapamadan ve bilmeden
Sonra bir yiğitle tanışırsın, kendini sana siper eden
Elinden tutup savaşmayı ve kazanmayı öğreten
Baba diye haykırırsın bu yiğidi
Baba ise öyle bir kelimedir ki, koruyucudur başlı başına
Kendi canı ve rahatlığı pahasına
Seni inciten her şeyle savaşır ve anlayamazsın
Ne yaptığını düşünürsün, bunları hak edecek
Ama bilemezsin, çünkü baba ve anne olmamışsındır daha

Hayatı ve duyguları anne ile öğrenirsin
Hayat öğretmenin oluverir sen büyürken
Onun rehberliği içini ısıtır en derinden
Aklını başından alıverir bazen o tatlı kucağı
Başını koydun mu omuzuna uçuverirsin
Yanakları yanaklarına değince, huzurla tanışırsın
Anlamsızlaşır hayat, o sana evladım deyiverince
Annem, Annem diye haykırışın bile terapi olur o hasta bedenine
Eğer hasretsen gönlü sana sevdalı bu güzel kadına
Her aklına gelişinde dolar gözlerin
Onun siması yakar ciğerini, kalbinin en içinden
Bazı geceler gözyaşların en hırçın bir fırtınaya döner
Anne hasreti çektiğin, o özlem dolu gecelerinde
Korktuğunda ve üzüldüğünde ararsın sürekli o mis kokulu kucağı
Sevgi aradığın karanlık günlerinde,
Seni tutup çıkardığı aydınlık sabahları özlersin
Uyandığında yatağında, karşında saçlarını okşayışını hatırlarsın
Güne ilk onu görerek başlamak, her şeyin oluverir yaşamın

Karşılıksız vermeyi ve koruyuculuğu baba ile öğrenirsin
Sen güzel yaşayasın diye her şeyini feda eden baba
Senin rahatlığın için seni az görmeyi göze alan adam
Sabahtan akşama kadar yıpratır bedenini, seni mutlu görebilmek için
Kendi açlığını, senin tokluğuna tercih eden fedai
Anne kadar yürekten yaklaşamaz belki mizacı gereği
Ama bilirsin, anlarsın o koca kalbinin her zerresinde senin adını taşıdığını
Sana bakışlarını görünce bilirsin, tek sevgilisinin sen olduğunu
Göz bebeklerinin içinde sadece sen varsındır
Başkasına, hatta kendisine bile yer yoktur gözlerinde
Bir tek sen…
Sarılınca babana, gücü biten bataryanın şarj olması gibi güçleni verir bünyen
Çünkü sana, hayatın zorluklarına direncin sembolüdür o yaşlı kahraman
Babanın kokusu emek kokar,
Meyveleri için, yıllara meydan okumuş bir ağaç gibi
Sürekli ve durmadan aldığı yaralara karşı pes etmez,
Hayatını adadığı meyvesi uğruna, ölene kadar savaşır…
Ahhh be babam
Yaşadığım her olumsuzlukta,
Senin kokuna ve sarılmana, ne kadar da ihtiyacım var
Mücadelene ve özelliklede sana, ne kadar özlemim var…

Ama artık büyümüşsündür
Uçmayı öğrenen yavru bir kuş gibi, uçuverirsin yuvadan
Lakin her daim ararsın tükenmeyen o sevgi madenlerini
Gittiğin ve konduğun hiçbir yerde bulamazsın,
O altından da kıymetli ANNE ve BABA SEVGİSİNİ…