Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Bir anne,
Başı dik, onurlu
Her gün sayfa sayfa ŞEHİT
Haberlerinin yazıldığı gazete
Kupürlerini okuyor,
Her şeyden çok sevdiği
Biricik evladını
Vatana kurban olsun diyerek
Ellerine kına yakıp,
Alnına bir buse kondurarak,
Belki son sarılışı, son koklayışı
Olduğunu düşünmeden
Otobüse bindiriyor…
O anadır, candır
Vatan sevdalısıdır
Elleri, ayakları öpülesi
Bir varlıktır.
Felaket senaryoları,
Yazılıp çiziliyor,
ŞEHİT Cenazeleri kaldırılıyor
Cami avlularından.
Sakalı yeni çıkmaya başlamış,
Bir genç delikanlı
Elleri kınalı,
Gururlu,
Heyecanlı, ateşli,
Kanı kaynıyor adeta.
Gülüyor, konuşuyor
Halaylar çekiyor.
Boynuna bağladığı
Kocaman AYYILDIZI Bayrağı
Onunla birlikte havalanıyor
Arkadaşlarının elinde,
Veda zamanı gelip çatıyor,
Belki ailesini son görüşü
Ama aldırmıyor
Biniyor otobüse…
Kaçmıyor birileri gibi,
Ortam düzelsin giderim
Demiyor,
Hele hele SAHTE rapor alıp
Gemiler alıp, Avrupalarda dolaşmıyor…
İşte alnından öpülesi
Gençlerimiz, Aslanlarımız
Kocaman yüreklilerimiz!
Vatan Onlara emanet,
Bu bayrak onlar gibi
Onurlu, kararlı ve
Korkusuz gençlerin omuzları
Üzerinde sonsuza dek dalgalanıp
Varlığını sürdürecektir.
KUTLUYORUM VATAN SEVDALISI YÜREĞİNİZİ,,
GÜNÜN ANLAMINA UYGUN MÜKEMMEL BİR ŞİİR,,
Anne ve Asker
Bir anne,
Başı dik, onurlu
Her gün sayfa sayfa ŞEHİT
Haberlerinin yazıldığı gazete
Kupürlerini okuyor,
Her şeyden çok sevdiği
Biricik evladını
Vatana kurban olsun diyerek
Ellerine kına yakıp,
Alnına bir buse kondurarak,
Belki son sarılışı, son koklayışı
Olduğunu düşünmeden
Otobüse bindiriyor…
O anadır, candır
Vatan sevdalısıdır
Elleri, ayakları öpülesi
Bir varlıktır.
Felaket senaryoları,
Yazılıp çiziliyor,
ŞEHİT Cenazeleri kaldırılıyor
Cami avlularından.
Sakalı yeni çıkmaya başlamış,
Bir genç delikanlı
Elleri kınalı,
Gururlu,
Heyecanlı, ateşli,
Kanı kaynıyor adeta.
Gülüyor, konuşuyor
Halaylar çekiyor.
Boynuna bağladığı
Kocaman AYYILDIZI Bayrağı
Onunla birlikte havalanıyor
Arkadaşlarının elinde,
Veda zamanı gelip çatıyor,
Belki ailesini son görüşü
Ama aldırmıyor
Biniyor otobüse…
Kaçmıyor birileri gibi,
Ortam düzelsin giderim
Demiyor,
Hele hele SAHTE rapor alıp
Gemiler alıp, Avrupalarda dolaşmıyor…
İşte alnından öpülesi
Gençlerimiz, Aslanlarımız
Kocaman yüreklilerimiz!
Vatan Onlara emanet,
Bu bayrak onlar gibi
Onurlu, kararlı ve
Korkusuz gençlerin omuzları
Üzerinde sonsuza dek dalgalanıp
Varlığını sürdürecektir.
Gülfüz SARIÇAM
26 Şubat 2008
Gülfüz Sarıçam
****
CANIM SAĞOL
ŞEHİDİMİZİN KANI YERDE KALMAYACAK.. BU İNTİKAM ALINACAK ..MADEM O ŞEREFSİZLER ..(ONLAR İNSAN DEĞİL) KALLEŞÇE KARDEŞİNİ SIRTINDAN VURABİLİYOR.. MADEM YEDİĞİ KABA ... YOR... HÜMANİST DÜŞÜNCELERİ ONLARA KAPALI .. VE ISRARLA SÖYLÜYORUM BU ŞE.. ZLERİ KORUDUKÇA ..BÖYLE KONUŞTUKÇA ..VAH TÜH AMAN DEDİKÇE ..GELDİ BAŞIMIZA YAPTILAR .HALA YAPIYORLAR ..
NEYSE DEDİM YA DOLUYUM.. BU KONUDA HALA ÇOK KONUŞACAKLARINA GİDİPDE O PİSLİKLERİ SUSTURSUNLAR ..BU DAVA KAN DAVASI.. ŞEHİDİME SÖZÜM VAR ..GEREKİRSE BEN BİLE ELİME NE GEÇERSE BULUR .ALIR TIPKI KURTULUŞ SAVAŞLARIIZDAKİ GİBİ ..TAŞLA ..SOPA İLE VATAN MİLLET BAYRAK MÜCADELEMDE ASKERİMİN YANINDA OLURUM HELE KALLEŞLER ÜLKEMDE YUVA YAPMIŞSA ADİLER ..DAHA GEÇEN HAFTALARDA ..HALA DA YAPIYORLAR .. BAYRAĞIMA YAPILANI UNUTMADIM BİRDE ÜSTÜNE O KADAR ŞEHİT VERECEM DE ..HALA İYİ NİYET DÜŞÜNECEM ..YOK YA YERİM BÖYLE İYİ NİYETİ ....
BENİM VATANIMIN TOPRAĞIMIN BAYRAĞIMIN DÜŞMANI BENİM DE DÜŞMANIM ..
CANIM KANIMDAN DA OLSA BABAM DESE ONA BİLE AYNI OLUR TAVRIM ..
BİZ ÜLKEMİZE YÜREKDEN SEVDALIYIZ ..BİZ TÜRKLÜĞÜMÜZE YÜREKDEN SEVDALIYIZ .O KADAR .. BİZ ATATÜRKÜMÜZE YÜREKDEN SEVDALIYIZ .. BAYRAĞIMIZA YÜREKDEN SEVDALIYIZ .. GERİSİ TEFERRUATIR !
YÜREĞİMİZLE GİDERİZ ..YANİ SÖZÜMÜZLE DEĞİL.. ÖZÜMÜZLE..
SEVGİLER CANIM TAM PUAN
İnsanca bir tepki gösterin! Savaşlarda / savaşların yanında yer almayın!..
• 'Hepimiz aynı dünyadayız: Ya korku ve terörün hâkim olduğu bir dünyada yaşayacağız; ya da şiddete karşı barışçıl alternatiflerin arandığı, dünyadaki doğal kaynakların adilce dağıtıldığı bir geleceğe doğru ilerleyeceğiz.
Kaybedilen yasamlar için yas tutarken; kalplerimiz, intikam değil, uzlaşma için haykırıyor.'
• Savaş Karşıtları Birliği
İşte alnından öpülesi
Gençlerimiz, Aslanlarımız
Kocaman yüreklilerimiz!
Vatan Onlara emanet,
Bu bayrak onlar gibi
Onurlu, kararlı ve
Korkusuz gençlerin omuzları
Üzerinde sonsuza dek dalgalanıp
Varlığını sürdürecektir.
Bizim böyle geçnlerimiz ve yürekler oldukça kimseden korkmayız. Allah yardımcıları olsun. Kaleminize sağlık.
Evet Sonsuza dek
Yüreğine sağlık kutlarım Muhabbetle
Buda benden
Biz Biz Mehmet'tik
Şimşek şimşek, çaksa üzerimize,
Ne bizi yıldırımlar yıldırır,
Kabus gibi çökse üzerimize,
Ne bizi oğul! ölümler öldürür,
Biz! Biz ki Huda yolunda Mehmet’tik,
Bizi sadece esaret öldürür.
Bilal Özcan
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta