Anne uzat ellerini Şiiri - Süleyman Ergül

Anne uzat ellerini
Bak güneş parıldıyor gökyüzünden,
Kuşlar yemlenmeli,çay demlenmeli anne.
Sensiz ev boş ki ne boş,
Senle hayat ne hoş anne.
Anne uzat ellerini,
Sıcacık göğsünde sarmala beni,
Bilirsin karanlıktan korkarım eskiden beri,
Kanat ol üstüme de sakla beni.

Anne simsiyah merdivenlerden yuvarlandım,
Balçıklara bulandım karanlık sokaklarda,
Çığlıklarım semalara tutundu,
Halsiz kaldım yoruldum uzat ellerini anne..

Sırtımı okşamalı pamuk şekeri eller,
Yatağım toplanmalı, gömleğim yıkanmalı anne,
Arkamdan sevgiyle bakmalı bir çift ela göz,
Akşama geç kalma demeli,dualı dudaklar.

Anne uzat ellerini,
Ben sensiz bir hiçim, hiçliğin ortasında.
Gemiler dalgalara yaslandı,
Beyaz köpükler senden haber ulaştırdılar,
Rüyalar temize çıktı nihayet,
Uzat ellerini anne gidiyoruz,
Kuşlar çoktan yemlendi, çay demlendi bile,
Bu seferlik ben yaptım,yakışmasa da elim,
Kaldığın yerden sen devam et,
Tamam mı anne?
Anlaştık değil mi?

Süleyman Ergül 10 12 09