Anne Üsüyorum! Şiiri - Nihat Yasul

Yer sökülüyor
Gök parcalaniyor
Tavan,duvar dans ediyor
Yoksa ölüm mü geliyor?
Yada ölmeden mi ölünüyor?

Gündüz mü,gece mi bilmiyorum,
Ne günesten nede aydan eser yok
Her yer kizila boyanmis sanki
Zifiri bir karanligi soluyor
Ben de sirtimdan giren sensizlikle bogusuyorum
Hancerliyor beni gidim,gidim ilerliyor ama
Yinede cok acitiyor
Dogru mu tahmin ediyorum
Yoksa ölüm mü geliyor?

Soguk vurdukca vuruyor
Kar ise yagarken yine savruluyor
Sesleniyorum ama sen ses vermiyorsunya
Kanim pihtilaniyor
Boguluyorum
Haykiriyorum ama sen yoksun....

Oysa!
Ben dogarken söz vermisler
Annen senin melegin demislerdi
Seni her kötülüge karsi koruyacak
Her hastaliga sifa dagitacak
Hep yaninda olacak
Simdi ben cok yalnizim
Caresizim ve cok üsüyorum
Anne gel isit beni
Ses ver hadi ses ver anne
Yoksa öldünmü?
Ölemezsin.
Cünkü Melekler ölmez
Ölmez
Ses ver hadi ses ver anne
Ses ver...............................