Anne (Son Uyku Yorgunluğu)

Bugün güneş doğmadı anne
Bilmiyorum ne yaparım karanlıktayım
Kimselere söylemeden
Çıktım yola, döndüm sola
Sorma bana oğlum neden
Önün çile, ardın sıla
Duâ et bana refah dile
Kandırmasın beni Şeytan şân u tahd ile

Bugün seni özledim anne
Uyandım uykudan yoktu elin tenimde
Düşümdeki ihtiyara
Seni sordum, hayra yordum
Coştu göğsümdeki yara
Hıçkırarak ağlıyordum
Korkma birgün gelirim yine
İkrâra gerek yok anne doğar içine

Bugün ayaz kudurdu anne
Çatlayan ellerim değil kalbimin içi
Düğümlendi tüm sözlerim
Hava soğuk, sesim boğuk
Kapandı mâvi gözlerim
Arza doğru başım eğik
Sıkmaktan kırıldı dişlerim
Hayâllerd ekaldı anne, ah gülüşlerim

Bugün yine yoruldum anne
Kaçıp dururken tağutun mermilerinden
Sol tarafım parçalandı
Yandı canım, aktı kanım
Duyduklarım hep yalandı
Düşünce boş kaldı yanım
Düştüm anne ellerimi tut
Son uykumda kal yanımda beni sen uyut

Bugün dağlar uğursuz anne
Karanlıkta kör cesetten saklanamadım
Düştüm ama eğilmedim
Yoktu aşım, dikti başım
Kul eliyle döğülmedim
Yirmi altı oldu yaşım
Anne büyümek bu mu söyle
Ben mi fazla alınganım hayat mı böyle

Bugün günü şaşırdım anne
Dün bugünde bugün bende sır oldu gitti
Uykularım bölük bölük
Semâ çöker, şafak söker
Kalbimin ortası delik
Damla damla umut döker
Dökülsün dökülen yer bizim
Hiç olmazsa kalır anne toprakta izim

Bugün sızım çoğaldı anne
Titreyen dizimde gayrı mecal kalmadı
Gitgide yollar uzuyor
Sonu gelmez, Ayhan ölmez
Hâinlik beni üzüyor
Bugünlerde yüzüm gülmez
Ölürsem duâ et ardımdan
Anne en çok sen anlarsın benim derdimden

(adana - 14.03.2008)