anne son kurşunu bana sakla
yüzüme buzdan kaleler yapan akrep
düşlü çocuklar var yattığım gölgede
ayak izlerini dişleyen poyraz
ve sırlar sağıyor göğsümdeki utancı
anne son kurşunu bana sakla
geceye sığınan ay yüzlü kediler
tırmalıyor kulak arkamdaki sisi
ah! ..içimde yedi bıçak yedi cin ağzı
zaman hırkasız bir yolcudur
güvertesi küflenmiş bir gemide
anne son kurşunu bana sakla
çakmaktaşı anılar var döndüğüm kıblede
çimen sürgünü geçmişiyle sevişen rüzgar
kıvrak diliyle dövüyor sırtımdaki sancıyı
uzayan tırnaklarında taşan gökyüzü
sonsuz uykusuna çekiyor çıplak etimi
anne son kurşunu bana sakla
gece seslerine karışsın nefesim
mehmet şükrü kaplan
silifke-eylül 2004
Kayıt Tarihi : 12.9.2004 19:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
şiirde mısralar arası bağlılığı anlayamadım her mısra bir kapı açmış hepsinde anlatılmak istenen farklı olduğu için başlıkla uyumunu tamamen kaybetmiş...
emeğinize sağlık...
güvertesi küflenmiş bir gemide
wayy bea :))) çok beğendim..dilime dolandı valla bu söz... mesela biyerde zamandan konu açılınca bu dizeleri söylüyorum :)) :))
TÜM YORUMLAR (6)