Anne Şiirleri -2- Şiiri - Evren Dalgıç

Yudum yudum yalnızlık içiyorum,
Uyku girmiyor ürkek gözlerime,
Çaresiz bir sağa,bir sola dönüyorum
Uykusuzum bu aralar uykusuzum anne.

Denize düşmüş yüzmez gibiyim,
Yanıp da sönmüş küller gibiyim,
Esip de dinmiş rüzgar gibiyim,
Durgunum bu aralar durgunum anne.

Sen yoksun ya sanki küsmüş dünya,
Geceler liman olmuş,gözlerim derya
Sönmüş yüreğimde o tertemiz hülya,
Yorgunum bu aralar,yorgunum anne.

Ötesi gözükmez sisler gibiyim,
Kimseyi tanımaz eller gibiyim,
Teselli verilmez dertler gibiyim,
Solgunum bu aralar,solgunum anne.

Birbirine bağlanmış umutsuz günler,
Yerlere saçılmış bin bir hevesler,
Üzerime kapanmış sanki kafesler,
Zindanım bu aralar,zindanım anne.

Ölse de tanınmaz kim’ler gibiyim,
Bir kere anılmaz sözler gibiyim,
Atsan atılmaz bir can gibiyim,
Yalnızım bu aralar,yalnızım anne.

(Ankara Kasım 2004)