Anne Sevgisi Şiiri - Mehmet Yaş

Dile kolay bunca yılın özlemi,
Günler bir çırpıda geçmiyor anne.
Dimağımdan o zor günün gözlemi,
Hiçbir fırtınayla uçmuyor anne.

28 Şubat, yetmiş ikide,
Sen beni de alıp gittin terkide..
Bu yüzden çıkmıyor sesim belki de,
Ağzımı bıçaklar açmıyor anne.

Yedi yetim birden boynunu büktü,
Biri on günlükten daha küçüktü..
Hayaline bile bir buğu çöktü,
Gözlerim simanı seçmiyor anne.

Anne benimki de bağır, taş değil;
Şiirle, şarkıyla başım hoş değil!
Gerçi gözüm dolu, gönlüm boş değil;
Mısralar imbik’ten içmiyor anne.

Nedense her çiçek vaktinde solmaz;
Bazı acıların vadesi dolmaz;
Anne sevgisinin baha’sı olmaz!
Kimse doğru kıymet biçmiyor anne.

Kader tezgâhında çile dokuyor,
Otuz’unda ölüm yürek yakıyor..
Yıkarsa insanı keder yıkıyor;
Yılların elinde göçmüyor anne!

28.02.1990