Anne, Sensizlik Soğuk Bir Mevsim Gibi

Anne,
Hiç bahar görmemiş bir kış gibiyim,
Üşüyor içim, sensizliğe sarınıyorum her gece.
Gözlerimde donmuş bir çocukluk var,
Sen yoksun, o yüzden içim hiç ısınmıyor…

Anne,
Her yer sen, her şey sen ama ben yine sensizim,
Yastığıma sığmayan gözyaşlarım var artık.
Kalabalıklar içinde en yalnız halimle,
Sana sarılmadan geçen her gün eksik…

Anne,
Her şeyi unuttum, zamanla silindi izleri hayatın,
Ama seni unutmak...
Bunu kalbim hiç beceremedi,
Sen yokken atmayı bile unuttu sanki…

Anne,
Senden başkası anlayamazdı beni,
Sen bile bilsen üzülürsün diye sustum çoğu zaman.
O kadar kıyamadım ki sana anlatmaya,
Kendi içime gömdüm bütün kırıklarımı…

Anne,
Ben seni çok özledim,
Öyle böyle değil, içim yanıyor adını her andığımda.
Sensiz geçen her saniye bir ömür,
Sensizlik, gözlerimde hiç dinmeyen bir yağmur…