Anne Şiir Seni Rüyasında Görmüş

Anne ne yapıyorsun?
-Şiir yazıyorum.
-Tahmin ettim zaten.

-Anne şiir seni rüyasında görmüş.
-Evet aşkım, şiirin beni rüyasında görmediği gün yok ki.

-Yağmur!
-Evet annem.
-Bu şiir beni ele geçirdi. İlham perisinin kafasına silahı dayasana.
-Aman annem, ben ilham perisinin kafasına silahı dayasam sen beni öldürün.
-O kadar mı?
-Yapma ya!
-Ben bir şey yapmıyorum sen yapıyorsun anne. Bizi de kendini de bırakıp şiire mülteci gibi sığınıyorsun.
Anneciğim acıktın, haydi bir şeyler ye sonra yazmaya devam edersin diyorum:
''Tamam Yağmur.'' ''Birazdan geleceğim Yağmur.'' ''Sonra yerim Yağmur.'' ''Sus Yağmur!''
Kendim başaramayınca, yanına Berkant'ı gönderiyorum.
Berkant: ''Hadi anne yemeğini yesene!'' diyor, sen de yerim sonra deyip başından savmaya çalışıyorsun.
O sevimli hallerin Berkant'ın içini kaynattığı için seni silkeleyerek sevmeye başlıyor.
Sen: ''Yeter Berkant!'' ''Şimdi sevme beni sonra seversin.'' ''Şiir yazıyorum Berkant.'' ''Bi dur Berkant!'' ''Bak sinirleniyorum Berkant!''
Ülkesini işgale gelenlere karşı gibi savunmada olduğun için, ben de, Berkant' da başarısız dönüyoruz.

-Hiç de bile Yağmur.
-Ya tabii anneciğim.
-Anne sen şiirin içine girmekle kalmayıp, şiirin parçası oluyorsun bir de.
Hatırlatırım: ''Bana tarak verin.'' Sonra itiraf edip ''Ne tarağı ya, çay kaşığı verin'' demiştin.
-Evet aşkım ya.
Düşünsene, tarağı çay bardağına sokmaya çalışıyorum çok komik.

-E yani anne.
Ben şimdi İlham perisinin başına silahı dayasam, can güvenliğim de yok. Sen beni kalemle döversin.
-Yok ya dövmem aşkım.
-Döversin annem.
-Dövmem.
-Döversin.
-Döverim!
-Biliyorum.
-Bileceksin tabii, sen bilmeyeceksin de ben mi bileceğim kaç yıllık annenim.

-Ben şimdi sana ''Hadi anneciğim saat iki olmuş uykusuz kalacaksın, gündüz yazarsın'' desem:
''Tamam Yağmur.'' ''Uyurum Yağmur.'' ''Bi Sus Yağmur!'' diyeceksin.
Hadi anneciğim sana iyi şiir yazmalar, bana iyi uykular.

Anne beni duymadın mı? iyi şiir yazmalar diyorum.
-Ne dedin Yağmur?