Anne Seni Düşlerde Daha Çok Seviyorum

Bir zamanlar
Hayalini kurmak için erkenden yatardım
Dizlerini bildiğim yastıkları ıslatırdım
Göz yaşlarımla
Ve gecenin içinden uzanan ellerle
Saçımın okşandığını hissederdim

Ben annemi düşlerde daha çok severim
Kaygılarımı düşlerdeki anneme anlatırım
Ve ağlarım
Duyulmamak eksikliğiyle

Düşlerdeki annem
Kucağına al beni
Durmuş dünyamda
Sallayarak uyut beni
Kafamdaki bitleri de öldür
Yorganımın kenarında sesini duyayım
Hiç korkmayayım durmuş dünyamdan

Hep neyi düşünüyordum biliyor musun anne
Bu halimle hiç görmediğin halimle
Beni görmeni ve sonra
Bu halime anlam vermeni
Ben anne
Düşlerimin sadakasıyla büyüyorum
Düşler umutlarımı emziriyor
Gerçek aleme böyle çıkıyorum
Yürürken de kuracağım düşlerimi düşünüyorum
İçinde yine sen varsın
Yine durmuş dünyamdan sıyrılmak istemem var
Yine beni emziren düşlerim var
Karanlın içinde saçımı okşayan eller var

Kime ait bilmiyorum
Kokusundan ve sertliğinden
Babamın elleri gibi
Bana hiç uzanmayan eller
Keşke başka eller uzanacağına diyorum
Düşlerimde bu aralar içimde
Hiç bitmeyen
Yerini hiç dolduramadığım
Sevgisini tadamadığım annem
Ve yitik zamanın kumlarını kapattığı
Babamı düşünüyorum
Kendimi en çok sizleri severken seviyorum

Ben senin o hiç peşinden ayrılmayan
Çocuğunum anne
Hani fanilası hemen kuruyan çocuk
Hani yırtık çoraplarını dikerken
Heyecandan kalbi duracak gibi olan çocuk
Hani anne ayrılık acını hissettirmediğin çocuk
Unuttun mu
Yoksa ben mi öyle düşünüyorum

Alaca karanlıkta
Issız bir yaylada
Kulağımıza köpek ve kurt sesleri gelen gecede
Korkunu paylaştığın çocuk
Sevginin ve sevincin unuttuğu çocuk
Çıra ışığında hayatı sevdirdiğin çocuk
Unuttun mu anne
Yoksa ben mi öyle düşünüyorum

Aşınmış kayalar gibiydi ellerin
Sertti soğuktu
Ama saçımı hiçbir el öyle sıcak okşayamadı
Karlar yağıyor şimdi o saçlara anne
Ellerinin izleri de kayboldu

Şimdilerde
Gecenin içinden uzanan bir el
Okşuyor saçlarımı
Umutlarımı da beraberinde
Yoksa yine senin ellerin mi ANNE...

(Zonguldak 2001)