Anne,sen duadasın Şiiri - Rukıye Acar Genç

.0.
Anne,sen duadasın
Yerler, gökler duada
Sen beni bekliyorsun
Rıhtımda bekleyen yolcular gibi
Ben de sıramı gözlüyorum
Ufukları gözleyen gemiler gibi

Kalemler yazdı beni
Ben,ben olmadan önce
Yüreğim gördü seni
Yokluk olmadan önce

Şimdi elbisem biçiliyor
Ben bekliyorum anne
Teyakkuz var göklerde
İhtizaz meleklerde
İniyor bak damlalar
Latif bir yakarışla
'affeyle cürmümüzü,hayreyle yükümüzü
ol emrine uyarak,hükmünü taşıyarak
iniyoruz arzına kereminle'
Görmüyormusun anne
ismim var üstlerinde
Ben geliyorum anne

.ı.
Ben oldum anne
Yokluğu tattım önce
Tatmak için varlığı
Ben oldum 'ol' denince
Sen bilmiyorsun anne
Kimse bilimiyor
Bilmiyorum ben bile
Ben oldum anne

Üç karanlık içinde
Yedi perde altında
Kocaman bir evim var
Beni seven koruyan
Büyüten mürebbim var
Bedenin evim anne

Yediriyorsun beni
Yediren sen değilsin
İçiriyorsun beni
İçiren sen değilsin
Çok değerlidir yükün
Hiç kimse incitmesin
Muazzam bir göreve
Bu kez seçilen sensin
Sen değerlisin anne

.ıı.
Gül ki bende güleyim
Sev ki bende seveyim
Seni üzen bilmeli
Yine incinen benim

Feda edip kendinden
Gem vurup korkulara
Gel diyorsun içinden
Hayallerin hep bana
Haber var sana gökten
Kolaylık var her zorda

Sen beni özledikçe
Ben seni sevdim anne
Sesin bana geldikçe
Seni özledim anne

ııı.
İki deniz ayrıldı
Sanki gökler yarıldı
Aşılmaz yol aşıldı
Hub varmak dileyince

O var sende ve bende
O nunuz ikimizde
O dur sana aşk veren
O dur beni sevdiren
O nu çok sevdim anne

Şimdi gözlerim yumuk
Biraz derim buruşuk
Ben minnacık bir çocuk
Ama tatlıyım anne

...
Takvimler düştü yere
Güneş,rüzgar yol aldı
Değişti elim,yüzüm
Sesim bile, eskidi
Giden yıllardan geri,
Hep sevgin,kaldı,baki

Dün saklanıyordum
Sessizce bir köşede
Şakacıktan kızmıştın
kirliydi üstüm yine
Nasıl büyüdüm anne

Fatih olsam yerlerde
Kartal olsam göklerde
Çocukluk var içimde
Ben hep küçüğüm anne

...
Anne bırakma ellerimi
Hala emekliyorum
Bırakma anne beni
Geceler zindan olur diyorum
Gurbet yorgunu gözlerime
Biraz başımda bekle
Gitme, büyümedim ki anne

Kederli gözlerle bakma yüzüme
Gülmüyorsun,artık gülemiyoruz
yetim bir rüyaya düştü ruhumuz
Gitti, senin dağ gibi adamın
Gitti, benim korkusuz sığınağım
Biz, yetimiz artık anne

...
dökülmeli nehirleri içimin
Susturmayan,coşturan bu denize
Alnıma yazılan yazgıya bakıp
Ağlamalı bu şiire yeniden
Ağlamalı gidenlere,geleceklere
Sessiz sedasız,haber vermeden
Ağlamalı ikimize yeniden

Anne,kime yaslamalı omuzu
Her yer yabancı ve ihanet
Gözümü açtığım,köy gibi değil
Sanki, babamla gitti merhamet
Kulak ver kalbime, azıcık eğil
İnan seni çok seviyor bu kuzu

...
Arpaçay bağında gülen bebeksin
Pinaduz dağında açan çiçeksin
Hakka kanat çırpan bir kelebeksin
Rahmet pınarı annem sen bir meleksin
İblis niyetli diller senden elini çeksin

Dokuz tane gülünü nazla büyüttün
İnsaf bayrağını tutan kol ettin
Son iki goncan ki kıyamazdın
Gurbete gönderdin, ayrılamazdın
Hakikat yurduna giden yol ettin

Sanki gökler rengini gözünden almış
Şefkatini gören güneş bile utanmış
Nurlu kalbin hep Hakka dayanmış
Aşkı satan dünya zulmete dalmış
Yüzündeki o nur ışıtsın anne

Bırak gurbet gözyaşımı kurutsun
Bırak vuslat bizi yine unutsun
Çoraklaşsa bütün dünya ne çıkar
Sen rahmeti tükenmeyen bulutsun

Ruhunda yana bu ilahi ateş
Buz tutan ruhumu ısıtsın anne

...
Anne
Yazmamalıydı bu şiiri
Bakir kalmalıydı hisler
Duyulmayan,bilinmeyen
Durgun denizler gibi
Görünmeden med cezir
Sözün alnına vurup sükutu
Tutmalıydı zuhuratın yolunu
kalemler geçmemeliydi söze
Ve bilmemeliydi kimse
Beni sana vuran duyguyu
Bir,ben olmalıydım bilen
Birde gözlerimi okuyan
Sen bilmeliydin ANNE