Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
ANNELER GÜNÜN KUTLU OLSUN CANIM .GÜZEL ŞİİR .SEVEREK OKUDUM CAN .
Tartışmasız bu gecenin en duygulu ve en anlamlı şiiri....
Tebrikler sevgili şair dost....
Gözlerim sulanarak okudum.
Tam Puan + Ant.
Sevgilerimle....
Nafi Çelik
Ne zaman ağlasak koşardın bize .
Zalimin zulmünü getirdin dize.
Bakıp gücenmişin şimdi sen bize.
Sana senin gibi bakmadık anne.
Evlatlık tandırın yakmadık anne.....Aşık Korhani
******EEEEEEEE Sevgilibacım, Ana doluda bir tabir var Anne baba'da olsa insan eti ağır gelir diye, Eğer bizlerde onlar kadar vefakar, olsak , onların bize verdiği eğemeği biz onlara verebilseydik, ne güzel olurdu, ama malesef kardeşler arasında birisi verse bir diğeri vermiyor, Onlarda ihtiyar her şeye alınıyor, dolaysoyla onları incitmiş oluyoruz, dileğim kimsenin Anna ve Baba'sını incitmemesidir, çünkü onlar bizim en kıymetli varlıklarımızdır, Malesef onlar bu dünyadan göç edip Hakka yürüdüklerinde onların değerlerini ve kıymetlerini anlıyoruz, iş bunu onlar Hakka Yürümeden yapmamamız gerekmezmi, güzel anlamlı bir şiir okudum, yüreğine ve kalemine sağlık tam puan ekleyerek sayğılar sunarım.
Kim anne gibi olabilirki?
Yüreğiniz dert görmesin hocam...
Annelere ne desek ne yazsak azdır Sırtımıza alıpta Hacca da götürsek Annelerin emeği ödenmez yüreğinize saglık selamlar
Erinmez dağlarda höllük elerdi
Isıtıp içine bebek belerdi
Koyun olur kuzusuna melerdi
Emeği ödenmez bu Annelerin...Zaralı Turan
Duygu dolu dizelerdi. Geçmiş olsun diyorum annenize.. saygılarımla.
Annelerimize ne yapsak azdır.
Ama,onlar 'bekleyen'değildirler..Bağırlarından çıkardıklarını ilahi bir güçle,sevgiyle sarılırlar.Kendi parçalarıdır çünkü çocukları.
Böyle bir kaygı içinde olmayınız.
Siz,bu harika şiirde yürek sesinizi belgeliyorsunuz ya,bu yeter.
Şiiri bir kez de annenize okuyunuz.Okurken gözlemleyiniz; nelere tanık olacağınızı kestirebiliyorsunuz değil mi?
O saygın insana Yüce Güç'ten ivedi şifalar diliyorum.
Bilinen,tedavisi olanaklı dertlerdendir iyimserliğimle..
Şiirinizi beğeniyle okudum Kardeşim.
K u t l u y o r u m.
Kelimeler kifayetsiz kalır, anneyi anlatmada.Tüm güzelliklerin derlenip, tek kelimede bütünleşmesidirANNE.
Emeği ödenmez annelerin,sadece vicdanlarımızı rahatlatma adına çabamız olabilir.Mevlam anne- baba rızasına nail olanlardan eylesin inşaallah...
Nasıl öderim o hakkın,
Unuturum sanma sakın,
Şükrü sana senden yakın,
Hakkın helal eyle anam.
KARŞILIKSIZ VEREN TEK YÜREKTİR O..ALMAYI DÜŞÜNMEDEN VERENDİR O..KALEMİNİZ NE GÜZEL DİLE GETİRMİŞ O YÜREĞİ..TEBRİKLER FERİDE HANIM..
Anne sözcüğünün yankılandığı her zemin ve her zamanın kutsaliyetiyle bu asil ve vefalı yüreği kutlamamak mümkün mü.Can bacım senin yüreğini ve annemize yaptığın hizmetleri biliyor, seninle gurur duyduğumuzu da belirtmek istiyorum.Yaptığının kat be kat fazlasını evladından göresin inşallah.Selam yüreğine saygı yüreğine tebrik kalemine.
Bu şiir ile ilgili 24 tane yorum bulunmakta