Annemi kucaklamadan
Ademle havadan oluşarak
Ayla yıldızların,
Rüzgarla, yağmurun buluşmasıyla,
Bir damlacık kan pıhtısıyla,
Düştüm senin rahmine,
Seyreder oldum
Kara gözlüm bu ayrılık yetişir,
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
Devamını Oku
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
Çok duygulu ve içten yazıyorsunuz sayın hocam ilham perileriniz çok olsun hep sevgiler yüreğinize dolsun saygılar tam puan
Çok sade abartısız anlatım..
Çok beğenerek okudum
Sevgiler Hiç Eksilmesin
Duyguların mükemmel,ağlatıyor dizelerin,pak bebek güzelliğinde kutlarım tebrikler saygılar kalemine yüreğine sağlık
Farkinda olmali insan...bir damlacik sudan yaratildiğini farketmeli...anne karnina siğarken,dünyaya neden sigmadigini;ve en sonunda 1 metrekarelik yere nasil siğmak zorunda kalacağini farketmeli...henüz bebekken dünya benim dercesine avuçlarinin simsiki kapali olduğunu,ölürken de ayni avuçlarin herşeyi birakip gidiyorum işte dercesine apaçik olduğunu farketmeli...ve ona göre yaşamali.....sevgili melek ayaz basarilarinizin devamini diliyorum
huzurumu yitirdim, acısında garibin/
nasıl çıkarız bilmem huzuruna sahibin.
öyle bir zaman ki, şifası yok tabibin/
sızısıyla mahşere uğurlanan kul benim...
kendi tarzımla nazire düştüm... başarılar
Söyleyecek bir şey bulamadım şiir kendini öylesine güzel ifade etmişki. Candan kutluyorum bu güzel yüteği.
''Ağlamak istedim.
Horlanan, kovulan,
Savrulan, kavrulan,
Savaşlar.
Kefensiz çocuklar,
Kan açan günlerde,''
.................
Dünya malı ne tapudur ne zimmet
Söyle gardaş neden ölür her ümmet
İsa Musa Davut derken Muhammet
Din değişti değişmiyor savaşlar
evt.
hepimiizin ortak şikayeti. savaşlar...
ben susmadım sen de susma
deniz
bebeğin henüz doğmamış bir bebeğin böyl üşndüğü bir dünya...çok acı çok...saygılarımlamehmet yücedağ
Şiiriniz çok güzel.Doğmamış çocuğun dilledirilmiş ağıtı.Benim de bir ağıtım var okumak isteyene.
Kadınlığın Tragedyası II
Doğur,besle,büyüt savaşa gönder.
Mutlu ana yoktur?
Her savaş haberinde…
Dayanılmaz acılar gebe bedenimde
Hiçbir ümit kalmadı doğmamış bebeğim için
Anasının doğduğu dünyadan
Daha beter bir dünyaya gelecekti.
Daha fazla dayanamadı bedenim
Düşürdüm bebeğimi…
Mevsimi gelmeden açan bir çiçek gibi.
Üzülme oğlum şanslısın belki
Dünya öyle yaşanası bir yer olmaktan çıktı
Seni hep kanatlarımın arasında tutmak isteyecektim
Ama sen vakti gelince uçmak isteyecektin
Oysa dışarıda vahşet, kan,irin
Kıyarlar sana,gözüm gibi baktığım
Yılan gözlü hainler
Kıyarlar sana!
Ne çabuk unuttunuz
Yargısız infazları
Tecrit odalarını
Duvara asılmış erkek bedeni
Başında poşet
Yerde su dolu bir kova
Az sonra
Acıdan bayılan mahkümu uyandıracak.
Nasıl kıydınız yavruma
Onu ben doğurdum.
Nasıl unutursunuz?
Irakta tecavüze uğrayan insanlık onurunu
Çarşaf çarşaf gazeteler
Günlerce süren kabuslar
Onları ben doğurdum
Üst üste istif edilmiş erkek bedenleri
Değersiz bir çöp yığını gibi
Köpek balıkları dolanıyor etrafta
Şimdi gelip evlatlarımı götürecekler
Hepsi yılan gözlü
Hepsi hain
Kim doğurdu sizi?
Bir ana değil mi?
Götürmeyin evlatlarımı
Onlar hiçbir şey yapmadılar
Yurtlarını çok sevmekten başka.
Be hey kadın
Hiç mi insaf yoktu sütünde
Yılanlar emzirmez değil mi?
Bu kadar silikonlu,botokslu ve porselenli olmaya hakkımız yok...
Biz kadınız,daha önemlisi de anayız.
Erkeklerin gözlerini doyurmaktan kazandığımız paralar
Yetsindi artık doyursundu gözümüzü,
Aramızda dolaşan
Akşam eve gidince çocuğunun başını okşayan
Hiç bir ölüm üzerine sinmemişçesine karısıyla sevişen
İnsan kasaplarının gönlünü etmekten vaz geçmeliyiz artık.
Biz kadınız dahası anayız.
Savaşları ancak biz durdurabiliriz.
Bizim çoşkun sel gibi çağlayan sevgimiz.
Dünyayı ancak biz değiştirebiliriz.
tebrikler efendim..basiretli bir çalışma...
Bu şiir ile ilgili 20 tane yorum bulunmakta