Anne Özlemi Şiiri - Ömürlü Aksoy

ANNE ÖZLEMİ

Okul yollarında her sabah, her akşam
Hem uğurlar, hem de karşılardın annem
Oyunlar oynayıp birazcık geç kalsam
Telaşla arayıp soruyordun annem

Uzun boylu, zayıf, esmerce kadındın
Herkesin sevdiği Rukiye'ydi adın
Çok cefa çektin, genç yaşta hastalandın
Hastayken de bizi düşünürdün annem

Yatakta yatarken öldü dediler
Komşular bakışıp, göz göze geldiler
Çocukları daha çok küçük dediler
Sarılıp, okşayıp da sevdiler annem

Kalbimde ateşler yandı da kor oldu
Yaşım çok küçüktü, sensizlik zor oldu
Akan yaştan sanki gözlerim kör oldu
Sensiz bu dünyada mutsuzum ben annem

Yıllarca her yerde, hep seni aradım
Hayalde düşlerde bile bulamadım
Bir bahane bukup gizlice ağladım
Dünyada muradım alamadım annem

Sağ olsaydın eğer, savunur, korurdum
Her zaman dizinin dibinde dururdum
Resmin de yok, olsa, bakar avunurdum
Hayalinle yaşar avunurum annem

Mezarına gelir, çiçekler dikerim
Diz çöker, oturur, dualar ederim
Toprağını alır koklayıp severim
Sel gibi akardı gözyaşlarım annem

Ömürlü hep ağladı, gerçekten gülmedi
Kaderine razı, karşı da gelmedi
Her gün duasını eksik de etmedi
Sana olan özlem bitmeyecek annem

Ömürlü Aksoy Kırşehir
"Ömürlük Şiirler" kitabımdan