Anne Özlemi Şiiri - Nahide Başdere Çelebi

Yokluğuna dayanamıyorum,
Ruhumun derinliklerinde acını duyuyorum,
Dayanılmaz, çekilmez bir duygu bu,
Yakıp yakıp kavuruyor beni.

Gözlerim duvardaki resmine takılı
Saatlerce konuşuyorum deli gibi,
Kar beyaz saçlarını, tombul yanaklarını,
Öpüyorum öpüyorum resimlerini anne.

Doğduğum şehre gittim, bu yaz,
İyi ki görmedin, bir tarih yok olmuş,
Konağımız yıkılmış, apartmanlar yapılmış,
Otlarla dolmuş o çiçekli bahçemiz.

Alt kattaydı tandırbaşı,
Tandırda kaynardı ayran aşı,
Elime tutuştururdun,
Civil peynirli dürüm lavaşı.

Kaynardı mis semaver,
Bardak, bardak açık çaya doymazdık,
Gülfem Bacı’nın ketelerini,
Kardeşlerimle paylaşamazdık.

Bacı sopayı alınca ele,
Neşeyle kaçışırdık, köşelere sine sine.
O içtenlik, o coşku, o yaşam sevinci,
Seninle bitti, unutulmaz günlerimiz nerede anne?

Tek tek dağıldı gitti, koca aile,
Mahsun bakışlarını, azarlamalarını bile,
Oyalı yazma altında, örgülü saçlarını,
Bembeyaz ellerini, çok özlüyorum anne.

Ah olsan yanımızda yine,
Bizi yücelttin, yükselttin,
Sımsıcak sevginle, yenilmez azminle,
Huzur içinde yat anne.

Sonsuzlığa gitsen de,
Kuruyorum çok güzel hayaller,
Seninle olmak, hayallerde bile olsa,
İnan melek yüzlüm, dünyalara değer..