Anne Olunca... Şiiri - Suh Duman

Anne, annem!
Canından bana can veren.
Canımın acısı ile acı çeken,
Gözünde ki yaşım ben,
içinde ki özlem.

Artık ben de anneyim annem,
anlarsın beni anne olunca sen,
demiştin ya bana.
Yıllarca, defalarca.
Anladım galiba,
Anladım seni annem.

Acını acımla,
sevgini sevgimle,
hüznünü hüznümle
kardım ve karıştırdım
yaşadım ve anladım.

Ama asıl anladığım o ki;
İnsan anladığında,
Gözyaşı ve pişmanlık
arkasından el sallıyor
Annem.
Tıpkı şimdi olduğu gibi
Tıpkı sana da olduğu gibi.
Ve senin de annene söylediğin gibi.

19–03–2007
Sakarya- 14.40