Anne olmayı ne kadar çok isterdim
Canımdan bir can vermek
Dokuz ay karnimda taşımak
Attığı her tekmeyle sevinmek
Sessiz hareketsiz uyudugunda telaşlanmak
Karnım burnumda her şeyine katlanmak isterdim
Bir bebek isterdim, farketmez cinsiyeti
Ayaklarımın altına cenneti serecek
Beni dünyanın en mutlu insanı edecek
Paylaşmak isterdim sevincini hüznünü...
Büyük bir hevesle, bir heyecanla
Dört gözle beklerdim
Bana bir kez ‘ANNE’ demesini
Bilmiyorum annelik nasıl bir duygu
Çok istemek ama elde edememek ne acı
Ne çok isterdim ebenin nur topu gibi demesini
Keşke duyabilseydim ilk ağıt sesini
Bir kez emzirebilseydim ağlayan bebeğimi
Müjdelerine istedikleri her şeyi verebilseydim
Lakin olmuyor olmuyor işte,
Olsada yerini beğenip durmuyor işte…
Dursa da yüreği ile yüreğime dokunsa
Canımdan can verdigim bir parçam olsa
Tüm.dertlerime derman,
Geleceğime umut olsa
Varliğı ile hayatıma yön verse
Beni can bilse ve bana can verse..
Nasıl kokar bir bebek bilmiyorum
Hep cennet kokulu diye duyuyorum
Ben cennet nasıl kokuyor bilmiyorum
Bende ayağimın altına cennet serilsin istiyorum
Mahrum etme Allahım bana da ver
Cennet meyvesini benden esirgeme
Bir avuç mutluluğu bana çok görme..
Ruhum bedenim, umudum hayallerim onu bekler senelerce
Bir mucize olmalı ve o bana gelmeli
Eğer o gelmiyorsa huysuz ona gitmeli...
Kayıt Tarihi : 19.6.2024 00:11:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!