“Doğan çocuklar tanrının umudunu kesmediğini
Gösterir insanlıktan”
Öyleyse sen
Rahminde taşıdığın umudu
Getirip dünyaya
Emzirip göğsündeki süt ile
Hayat verdiğin sabi
İnsanlığın umudu değil mi?
Cenneti vermişler ayaklarının altına
Masum gülücükler doğurabilmen için dünyaya
Bir gül vermek için ona
Bu günü adamışlar adına
Anne olana
Anne olacak kadına…
Yapraksız ağaç gibidir kadın
Almayınca ellerine şekerden baldan oğlunu
Okşamayınca başını
Emzirmeyince kendi sütü ile…
Ne güzel unutulmayacak bir şiir gibi
Bırakmak ardında bir umudu
Bir canlının var oluşuna neden olmak ne güzel
Kaygılanmak çıkarsız
Uykusuz kalmak hastalığında
İlk adımlarıyla mutlu olmak
Yarım yamalak dilinin çözülmesi
İlk kez önlüğünü giyinip okula başlamasına
Neden olmak bir insanın
Ağladığında sığınacağı bir liman
Hüznünü paylaşa bileceği
Sevincinde yanında olacak
Tasasına kederine ortak
Kaygılanmak çıkarsız adına
Ödünsüz. Menfaatsiz sevebilmek
Bunlar bir tek sana verilecek nimet
Sen ne güzel şeysin ana
Cennet işte bundan ayaklarında altında
Uzata ellerini, ellerini öpeyim
Ellerini öpeyim başına koyayım
Cennet kokan ellerini
Maharetli ellerini
Bütün annelerinin ellerini…
Kayıt Tarihi : 14.5.2006 13:44:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!