Anne Oğul Ülke Üçlemesi Şiiri - Umut Ceyder

Anne, ülkeme hüzün yağıyor
oysa sen beni bir yaz günü doğurdun
güneşli, umut saçan bir yaz günü
belki biliyordun, bilmiyordun
belki de
hüzün ve yaz aynı yerde olur mu
gözleri ışıldayanım
sana haber vermediler
ülkemde ağaçlar hep zamanında çiçek açmaz
ama hep zamanında solar
soldurulur yahut
Ah anne!
sen beni kim bilir hangi gülümsemeyle doğurdun
söyle, hep şefkate dair kelimeler biçimlendiren
ağzınla söyle
acının yüzüne karıştığı gülümsemeyle mi
gülümsemenin hayatı merhabaladığı nevruzla mı
benim haberim yok evet bunlardan
ama senin var
hiç yoktan sana yaşattılar
acıysa acı
umutsa umut
yoksa unuttun mu beni nasıl doğurduğunu
beni nasıl doğrulttuğunu
ne olur yüzünü asma
beni bırakma güneşi tutan uçurumlara
uçurumlarda ağarmayayım beni bırakma
Anne, gece bitmemeye hazırlanıyor bak
korkuyorum
korkmanın zamanıdır
tut ellerimden
avucuma hayatı bırak
hayatı bırak ki
hayatı bırakmayayım
Anne
Anla
yalnızlık en uslanmaz yaraları yakan bir merhem
beni yeniden doğur
beni yeni bir dem de doğur
Ah çilelerim ve annem
martıların rengi eskisi kadar beyaz değil
ve bütün rüzgarlar karanlık esiyor
kucakla beni anne
sakla
senden nasıl doğduysam öyle kalayım.