.Anne O Güne. Şiiri - İbrahim Demirbaş

Anne,
Yankılandın ruyalarımda
Küçücüktüm daha,
Tek başına soğuk bir
Otobüs yolculuğunda...
İstanbullandım okumak adına....

Anne,
Ağlamadın o gün
Bana sezdirmedin, gözlerinden
Ha damladı, ha damlayacak olan
Gözyaşlarını...

Ama anne bende sadece
Otobüsün hareketine kadar dayanmıştım!
Ondan bakamadım arkama,
El sallayamadım sana...

Tıpkı senin o an ağladığın gibi
Ben de ağlıyordum!
Anne affet, sana el sallayamadım
Dedin ya,
Ne kadar umarsızmışım giderken...

Yıllar sonra söylüyorum sana anne,
Arkama bile bakamayacak kadar
Çok ağladım...
11 yıl oldu, büyüdüm anne
Ama inan ben senin sıcaklığına,
Sana doymadım!

Ne zaman aklıma gelsen
Kısacık boyun, gülümseyişin
Ve o otobüse beni bindirirken takındığın
Mağrur, dik duruşunla durursun karşımda...

Anne,
Yaziyorum yine o soğuk sizden uzak
Odamda...
Ve tutamıyorum anne
Gözyaşlarımı yine...

Büyüdüm anne,
Ama hala ağlıyorum
Her aklıma düşüşünde!
Anne beni terketme...

Durdur o otobüsü anne...

(İstanbul-Ocak 2007)