Bu ne garip bir dünya
Bu nasıl bir yaşam ki! .
Benliğimiz çürümüş,
İnsan değiliz sanki! ...
Anne dert gam içinde, beş evlâda bakar da,
O beş evlât bir olup, bir Anne'ye bakamaz...
O anne evladının her yerini yıkar da,
O evlat annesinin kır saçını yıkamaz! ...
Bu ne yaman çelişki,
Bu ne garip bir iş ki! .
O yürek karşılıksız,
Öylesine sevmiş ki! ...
Anne evlâdı için yüreğini bitirir,
Evlâtsa Anne'sini alır yurd'a götürür.
Anne canını verir, evlâdına kıyamaz,
Evlatsa Annesinin feryadını duyamaz....
Kayıt Tarihi : 11.2.2010 10:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
çook acıklı bir hikayedir bu; insan doğar, büyür ve evlenir..çocuk sahibi olur.. ona doğduğundan itibaren sevgi verir, aş verir, hastalanınca kaygılanır başından ayrılmaz, uykusunu hiçe sayar. gerekirse geleceğini hiçe sayar. dahası canını da ortaya koyar evlâdı, yavrusu, kuzusu için.. Bunu her anne yapar.... ya evlât? gelin anlatayım: insan oğlu doğar, büyür, yaşar ve ölür.. bebek nasıl anneye ve babaya muhtaç ise insan yaşlanınca elden ayaktan düşer güçsüzleşir ve muhtaç duruma düşer... işte o zaman bebekken sevgi veren, aş veren bizi her kötülükten koruyan Anne ve Babalarımızı bakmak, onları rahat ettirmek gururlandırmak zamanıdır... Ama nerdeeee... görüyorum ki insanlar evlenince ya da büyüyünce ayrılıyorlar anne, babalarından onları kendi başlarına bırakıyorlar. aramıyorlar sormuyorlar.. bayramdan bayrama belki uğruyorlar... Anne vaya babadan biri vefat edince (genel olarak baba vefat edince) işte olan asıl bundan sonra oluyor.. yapayalnız kalıyorlar...eşleriyle birlikte toprağa giriyorlar sanki =( Zamanında sahip çıkmayan evlât şimdi sahip çıkar mı? bir gün orda bir gün burda göçebe gibi, sığıntı gibi yaşatıyorlar garibanları.. ya da yaşlılar yurduna gitmek zorunda bırakıyorlar... ve ve ve daha da acısı bana göre en acısı evlenme programlarına gidip evlenmek zorunda bırakıyorlar insanı.. yetmişinden sonra bir anne evlilik programlarına gidip oralarda çare arıyorsa onun büyüttüğü yetiştirdiği evlâtları insanım diye çıkmasınlar artalığa! ... ne diyeyim YAZIKLAR OLSUN DİYORUM! ...
'‘’.Rabbin, sadece kendisine kulluk etmenizi, ana-babanıza da iyi davranmanızı kesin bir şekilde emretti.Onlardan biri veya her ikisi senin yanında yaşlanırlarsa, kendilerine ‘’of..! ’’ bile deme; onları esirgeyerek alçak gönüllülükle üzerlerine kanat ger ve:’’Rabbim..! Küçüklüğümde onlar beni nasıl yetiştirmişlerse, şimdi de sen onlara (öyle) rahmet et.’’
(İsra Suresi 23-24)
ikinci bebekliğimizi yaşadığımız yaşlılığımızı huzur içinde ve rahat yaşamak için çocuklarımıza yaşlı sevgisi ve hürmetini mutlaka öğretmeliyiz..
sayın Mustafa KATIRCI, anne sevgisi ile yazdığınız güzel çalışmanızı kutluyorum..
Evlatsa Annesinin feryadını duyamaz....TEBRİKLER USTA KALEM
Bu ne garip bir dünya
Bu nasıl bir yaşam ki! .
Benliğimiz çürümüş,
İnsan değiliz sanki! ...
Anne dert gam içinde, beş evlâda bakar da,
O beş evlât bir olup, bir Anne'ye bakamaz...
O anne evladının her yerini yıkar da,
O evlat annesinin kır saçını yıkamaz! ...
Bu ne yaman çelişki,
Bu ne garip bir iş ki! .
O yürek karşılıksız,
Öylesine sevmiş ki! ...
Anne evlâdı için yüreğini bitirir,
Evlâtsa Anne'sini alır yurd'a götürür.
Anne canını verir, evlâdına kıyamaz,
Evlatsa Annesinin feryadını duyamaz....
Mustafa Katırcı
Şairim ayakta alkışlıyorum ve yoruma gerek kalmamış muhteşem bir eserdi tebrikler tam puanımla listeme alıyorum bu güzel şiirinizi
TÜM YORUMLAR (15)