Anne Ne Oldu Şiiri - Alirıza Aslan

Anne ne oldu

Düşünce dizimi vurdu mu taşa
Dizin mi acırdı sızlardın annem
Geç gelsem ağlardın bakmazdın yaşa
Kapıdan ayrılmaz ölürdün annem

Gebe kaldığında gülmüştü yüzün
Doğduğum gün anne parladı gözün
Yanaklar allandı şaşkındın özün
Neden telaşlandın ne buldun annem?

Ah görünce beni çığlık atmıştın
Miniktim bir kuştum nasıl kapmıştın
Çocuğum bu deyip caka satmıştın
Çok mu yorulmuştun solgundun annen?

Uyutmadım seni tutturdum nöbet
Bağırdım çağırdım hep sana inat
Gündüzde, gecede vermedim bir tat
Ne zaman nerede uyurdun annem?

Uyurdum ninninle güzel sesinle
Öperdin koklardın hep hevesinle
Uçardı yüreğim değen teninle
Anne çok mutluydum umuttun annem

Acısa bir yerim yanardı canın
Erirdi yüreğin donardı kanın
Ağlardın benimle sızlardı yanın
Hala sızlıyor mu sol yanın annem?

Sevgiyle umutla büyüttün beni
Yemedin içmedin yürüttün beni
Öğrettin donattın bilgiyle beni
Kendin düşünmedin unuttun annem

Solmuş yanakları buruşmuş yüzü
Toplanmış gidiyor beklemez güzü
Tanrı’ya yalvarır bizdedir gözü
Öyle mahzun bakar solgunsun annem?

Kırlaşmış saçının kınalı ucu
Yıkılmış dünyası kalmamış burcu
Bırakmış gidiyor olanca hurcu
Çok yaşlı değilsin yorgunsun annem

Yüzünde yürekte sevginin izi
Ağladı bazı gün ağlattı bizi
Kalbime bıraktı bir sürü sızı
Gülse o gözlerin ne doldun annem?

Alirıza Aslan