Anne Ne Ara Büyüdüm Ben

ANNE NE ARA BÜYÜDÜM BEN

Bir haziran sabahıydı..
Buz kesmişti gözbebekleri kadının,
O kara ,o sımsıcak bakan gözlere karlar yağmıştı...

Kalanmıydı terkedilen ,giden mi ?
Kim kime terkederek ihanet etmiş ,kim kimin hayatını çalmıştı.
Kimdi hayatı törpüleyen ..

Ne çok şey düşünüyorum diye içlendi kadın,
Ne çok sızıyı ,bir kibrit çöpü ile ateşe çeviriyorum ve her acı da annemi ne çok anıyorum..

Ben ne çabuk büyüdüm..

Ben değilmiydim hani dün ;
hani gerçekten dün salıncaklarda sallanan çocuk.
Ben değilmiydim,annesinin elini tutmadan uyuyamayan o sarı saçlı kız çocuğu.
Ben değilmiydim anne,
tahta merdivenli kerpiç evin trabzanlarından kayan.

Söylesene anne !!!
ne ara büyüdüm,ne ara büyüdümde bunca kırıldım bunca üzüldüm ben..

Senin okşar gibi taradığın saçlarım,
kimin serptiği kederle ağardı
kim taktı gözlerime bu yağmur bulutlarını.
Benim teybim de ''istanbul sokakları'' çalmazmıydı anne !
kim başka bir kentin sokaklarında hayallerimi çaldı...

Mavi bir elbisem vardı;
hani ,benimde en sevdiğim renkti
sarı saçlarımı belime salıp elbisemi de giydim mi ,keyfime deyme gitsindi.
Kim siyaha çevirdi benim mavi hayallerimi,
kim kısacık kesti ,omuzlarımdan süzülen saçlarımı.

Anne !!!
kim binlerce kez öldürdü beni,
Allah'ın birini bile kabul etmediği...

Hani minik kızındım ben senin,kıyamadığındım,en son yanında kalandım.
Hangi el soldurdu okşamaya kıyamadığın yanaklarımı,
kim sızlattı ellerimi ,kollarımı,bacakları mı..
Kim titretti korkularla,bilmediğim bir şehrin karanlık sokaklarında..

O kim diyip de adını bildiklerim
O kim diyip de yolunu bildiklerim
O kim diyip de evini bildiklerim
senin küçük kızını korkulara saldı..

Bilmediğim o şehrin ,gece karanlığı sokakların da,
kaç yabancıya sığındım
kaç el alemi dost bildim
ben o şehir de çok yalnız kaldım anne..

Sırtım ince ,ayağım yalın ,karnım aç kaldığım,
kafamı ellerimin arasına alıp ağladığım,
o bilmediğim şehrin kaldırım taşlarında
çok üşüdüm anne..

İşte o üşümelerin artığı,gözlerimde ki buz kırağı,
İşte o üşümelerin artığı herkesten uzak duruşum
İşte sırf bu yüzden gözlerim eskisi gibi gülmüyor anne..
İşte bu yüzden sevmelere ,sevilmelere korkum..

Saçlarımı uzattım yeniden ama,
biliyormusun anne
artık eskisi gibi güzel yakışmıyor..

Sahi söylesene anne
ne ara büyüdüm ben,
hani benim teybimde ''İstanbul Sokakları '' çalardı,
kim o bilmediğim şehrin sokaklarında hayallerimi çaldı...
Söylesene anne!!!
senin küçük kızını
kim ,neden ,ne için bu kadar çok ağlattı...