Anne'me Mektup Şiiri - Ümit Güloğlu

Hep sordum kendi kendime
Niye unuttum Seni Anne?
Niye Seni hiç hatırlamadım,
Aramadım.

Senden ayrılınca...
Seni yitirdiğimde...
Sıcak bir kucağa ihtiyaç duyduğumda...
Üşüdüğümde, acıktığımda...
Kalbim kırıldığında...
Kendimi yapayalnız hissettiğimde...
Ölmek istediğimde ; ………
Anladım değerini.

Anne buymuş demek.

Ama Ben Senin değerini hiç bilmedim ki !

Hep yanımdaydın,
Beni benden önce düşünürdün,
Bana bakınca derdimi bilirdin,
Sever okşardın,
Her kötülükten korurdun.

Neredesin Anne? .........
Hep Seni arıyorum,
Gündüzümde, gecemde, düşümde...
Ama yoksun ……...

Yoksun işte!
Bulamıyorum,
Tükeniyorum,
Yitip gidiyorum...
Yitip gidiyorum, gurbetlerde...
Yitip gidiyorum, ummanlarda,
Deryalarda ………

Feryat etmek boşuna.
Sen varken bilmeliydim değerini...
Sen varken aramalıydım Seni...
En azından bir mektup yazmalıydım Sana ara-sıra...
Her fırsatta gelmeliydim yanına...
Başımı göğsüne koyup ağlamalıydım uzun-uzun
Ama … … …

Ama Ben bunların hiçbirini yapmadım ki!
Ben evlatlığımı yapmadım ki!
Analık Hakkını helal etme Bana !
Helal etme ki … … …
İbret olsun benim gibi hayırsız evlatlara.

Ümit Güloğlu
14.05 2000
Anneler Günü