Anne'm (2) Şiiri - Metin Egeli

ANNE’M
.
Üşüyorum Anne,
Yokluğun soğuk, çok soğuk.
Isıtmıyor artık hiçbir şey
Her yerim buz kesmiş,
Acılar eziyor ruhumu.
Sen gideli beri üşüyorum,
Şimdi olsan
Üşüme diye örtsen yine üstümü.
Sarar sarmalar derdimi dinler,
Üzülme geçer der,
Eskilerden bir hikâyeye bağlardın…
.
Her zaman elim kolumdun,
Özledim deyip sarılışının da dengi olmadı.
Düşlerimin en karanlık yerinde
Çıkıp gelsen keşke.
Usul usul koklasam Anne kokunu
Derin derin çeksem içime
Yine baksan ruhuma
İçimdeki hüznü çekip alsan…
.
Hep umut ışığım,
Hep bahar sabahı gibiydin Anne.
Ağlasam buz damlıyor gözlerimden,
Kirpiklerim saçak saçak buz tutmuş.
Yine bir el olsan dokunsan,
Saçlarımı okşasan tüm şefkatinle,
Geçerdi tüm dertlerim, biliyorum,
Isınır, dönerdim yine
En güzel çocukluk günlerime…
.
Metin Egeli

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı Metin Egeli veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.