Anne'm Şiiri - Metin Egeli

ANNE'M
.
Son bakışınmış bilemedim,
Kaçırmaz mıydım gözlerimi,
Elimi tuttuğun o kara gecede,
Ben iyiyim demiştin,
Sen hiç kötü olmadın ki!..
Hep iyiydin annem,
Hem de en iyi...
.
Elmanın yumuşağını,
Armudun göynümüşünü severdin.
Bilmezdik ki çocuktuk...
Seni istedim bir tek,
Yanımda olmanı,
Yanında olmayı.
İstediğim gül bahçesiydin,
Yüreğin hep açıktı bana,
Gül gülüstandı hayat.
.
Hep verdin be annem,
Bir kere istemedin,
Ama düşünmedin de,
Vermekten sebep
Yorulursa bu yürek,
Ya kanarsa hayat,
Hiç düşünmedin annem.
Hadi ben neyse !
Ya menekşelerin ?
Onları, onları da düşünmedin.
Gözünden sakındığın,
Suyunu bana bile verdirmediğin,
Sabah sohbetlerini
Aramaz mı menekşeler?
.
Ya şimdi güneş ne taraftan doğacak,
Kuşlar yerin dibine mi uçar,
Çiçekler toprak altında mı açar?
Anne,
Sen neredeysen,
Hayat oradaydı.
Gelme dersin bir de arkamdan,
Büyüklerin her gittiği yere gidilmez.
Ağlamamayı da sen öğretmiştin,
Erkekler ağlamaz diye.
Keşke bana bunu yapmayaydın,
Annem,
Ağlamak istiyorum,
Ağlayamıyorum ...

Metin Egeli