Anne-ler Günü Şiiri - Hasan Turgut

Bütün kırıklıkları, at bir kenara.
Nasırlı ellerinle, sar beni anne.
Yüreğinde yorgunluk,ruhunda yara.
Binlerce dertlerine, kar beni anne.

Gurbete ile düştümde, unuttum sanma.
Konu komşu sözleri,yalandır kanma.
Bu bayramda gelmedi,diyerek yanma.
Yakar yıkar kavurur,har beni anne,

Özledim dizindeki,huzur sıcağı.
Olurmu hiç denkliği,ana kucağı.
Dolaştımda gurbettte, köşe bucağı.
Günden güne sıkıyor,dar beni anne.

Kabul olmuyor neden ,duam dileğim.
Şaşırıpta kaldılar, bahtım feleğim.
Uğramaz hiç yanıma,huzur meleğim
Feryadıma karışır, zár beni anne.

Nedense kimselere,geçmiyor nazım
Tel Düzeni bozulmuş,çalmıyor sazım
İlkbahardan sonrası,uğramaz yazım.
Temmuz ayında vurur,kar beni anne.

Beni tek sen anladın, bir tek sen bildin.
Gözden kanlı yaş döktüm,birtek sen sildin
Şu üç günlük dünyada,birtek sen güldün
Avutamaz ahbap dost,yar beni anne.

Hasan Turgut