Anne Kokun Burnumda Şiiri - Zeki Günay

Özlerdim çocuk yuvası yurdunda,
Yılda bir ay, yatardım mis koynunda,
Dil Anne der el sarılı boynunda,
Yirmi sekiz yıldır, kokun burnumda.

Otobüse koşar, yere düşerdin,
Canın yanar, yüreğimi deşerdin.
Ey zalim gözyaşı, yere düşerdin,
Yirmi sekiz yıldır, kokun burnumda.

Yaş On dört, bağrıma kurşun sıkıldı,
Yıkılmazdı oğul, öldün yıkıldı.
Parça ekmek boğazıma takıldı,
Yirmi sekiz yıldır, kokun burnumda.

Ben ağlar, sen gözyaşımı silerdin,
Erkek ağlar mı der? bana gülerdin.
Anne çok özledim şimdi nerdesin,
Yirmi sekiz yıldır, kokun burnumda.

Ey Kul Zeki, açma artık yaranı,
Yaran kanar, bulamazsın saranı.
Üzme seni doğuran gül ananı,
Yirmi sekiz yıldır, kokun burnumda.

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY