Anne! İşte! Şiiri - Timur Taşkın

Anne! İşte!

Sen Varken Söyleyemedim
Ayrılıklarmı Gerekirdi?
Öyle O Dağın Ötesi Değil
Başkentin Hastanesi,Sorduğumda
Herşey İyi Olacak Değilmi?
Hiç Demedim,Öylece Bekledim.
Sensizliğin,Sevgisizliğin...
Allah Korusun...

Bir Kucak Dolusu Anne
Bir Fısıltıyla Yada
Ama Senin Duyacağın Kadar
Kız Kardeşime
Biz Annemizi Ne Kadarda
Çok Seviyoruz Ama Çok
Sokağa Çıkmazsak Oyun Buluyoruz
Her Anne Dedikçe
Yeni Bir Oyun Oynuyoruz
Coşmuştu,Taşmıştı Her An Yenilenen
Adını Koyamadığımız,Farkında Değildik
Denizde Balıkken

Sen Varken Söyleyemedim
Öyle Un Helvasından
Mis Kokulu Yaprak Sarmasından
Pencereden Seslenipte Çağırdığın
Gezmeye Yani “Günlere”
Yediğimiz,Gittiğimiz En Sevdiklerimin
Ardından Sarılıp Değil
Soğuk Bir Kış Sabahı
Güneşten Çok Önceleri
Gelen Kardelen Tebessümün
Kütür Kütür Yanan Sobamızdan
Çok Önceleri Yüreğime Düşen
Hazırladığın Elbiselere
Hiç Bilmediğim Görmediğim Saatler
Sihirbazmıydın Yoksa Anne
Adı Konmamış,Konfetiler Uçuşuyor
Balonlar,Tahta Saplı Bayraklar
Bana Benimle Kalan
Bir Tek Senin Bildiğin
Gözlerimden Okuyabildiğin Neşen

Pencereleri Demirsiz
Bütün Evlerin Bahçe Duvarları
Ve Yüreğinin Kapısı Penceresi
Kimsesiz,Bayramlığı Olmayan
Çocuklara Da Açıktı Kadim Sevgin
Ne Zaman Gittin, Aldın?
Diktin, Ellerinle O Bayramlıkları
Siyah Önlükten Kurtulacağımız
Model Önlük Tasarımı
Okula Getirdinya Anne
Seninle Gururlandım Diyemedim

Bunca İşin Arasında
Çiçek,Duru,Saf Zamanların
Farkındamı Değildim?
Azar Azar Kullanmayı Nazımdan
Öksüzün Başını Sıvazladığında Kıskançlığımdan
Ayrılıklarla Değil Beraberken Büyüyecek Sevgiden
Biriktirseydim,Anne Diye Diye
Neden Çağırdın Diye Sorduğunda
İşte,İşte Diyerek Saklayabilseydim.