Yine akşam oldu tam saatinde, yeniden yandı sokakları aydınlatan lambalar, günün bittiğini anlatır gibi. Diğer yandan ölümle yüz yüze kalanlar için henüz bitmemişti direnmek yaşatmaktır diyerek, nefes alıp veriyorlardı daha. Yeni bir başlangıç, yeni bir umut, bir el bir nefes ve bir ses gerek, hadi diyordu içinden hadi bardayız; düşünüyor ama sesi çıkmıyordu....
Dışardakiler de içerden gelecek bir kıpırtı bir ses pür dikkat kesilmiş bekliyorlar “aha tam bu katta bir anne ve kızı kalmış” diyorlar sağ çıkan komşuları; bir anne ile kızı....
Kayıt Tarihi : 18.2.2024 16:04:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Deprem

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!