Anne (2) Şiiri - Seyit Burhaneddin Kekeç

Yusuf gibi kuyuda
Yunus gibi hep yollarda
Eyüp gibi hep sabırla
Hasretime hasret ekledim
Dûalarım hep sana, hep sana anneciğim...

Kabardı yine yüreğim
Coşkun denizler gibi
Sahilini bulamayan dalga gibiyim
Köpürsem de kendime, delirsem de kendime
Hiç kimseye ne gücüm ne de sözüm yetmiyor anne...

Asker şafak sayar
Mahkûm gün
Benimse alnıma gurbet yazılmış
Ayların yılların hesabı yok anne...

Yalnızlık Allah’a mahsustur derler
Anlaşılmayınca kul da yalnızdır anne
Hatırlarım, biraz hüzün çökse yüzüme
Hasta mısın, derdin nedir diye sorardın
Birazcık naz yapacak olsam, ağlardın
Gurbette halin nedir soran yok anne...

Göğüs kafesim dar geliyor
Kalbim hasret kıskacında can çekişiyor anne
Hep bir şeyler geliyor dilime
Gözlerimden yüreğime bir şeyler akıyor
Kalbimdeki yangına benzin dökercesine
Gözyaşlarım har oluyor anne...
Seni çok özlüyorum, neredesin anne...

Taş olsaydı bu kalbin yerinde
Pamuk olurdu bunca hasrete
Hayat değirmeninde öğütülen
Gençliğimiz, umutlarımız, hayallerimizdi belki de
Hiç bir şey ama kazandığım hiçbir şey
Senin bir anlık hasretine değmiyor anne...

©