Anne Hülyâsı Şiiri - Tuba Aydın 2

Gözlerinle sar beni anne,
onlarmış yalansız riyasız olan..
iki büklüm yalnızlığımı kundakla yine
alıp gitmelerimi sarmala şefkatinle..

büyütme beni sütünle anne
acıyı emmişim göğsünden
neden süzmedin gözyaşlarımı dua ile
ne çok acıyorum anne
gönlüm hüzün taşıyor...
ne çok ağrıyor yaşlarım...

nefes almak zormuş anne
boğarmış insanı kara bakışlar
bir yudum sevginden ver susamışlığıma
unuttum anne sevmeyi,
sevilmek nasıldı anne?
nasıldı sevgilinin gözlerinde gülmek?

yarım kalan yanlarım ölüyor anne
kendimi unuttum ıssız odalarda
tenime dokunsam mahşer yeri
aynalara küstüm
bana gülümsemeyen aynalara kırgınım
gözlerim bana dargın anne

ben ölüyorum anne
izin verme ne olur
izin verme...