Çocuk iken gurbet yoluna çıktım,
On iki yaşımda anamdan koptum.
Ankara’ya ilk geldiğim günde,
Şaşkın şaşkın etrafıma baktım.
Anneme hep özlem duyar idim,
Günler mi geçmiş bilmez idim,
Akşamın alaca karanlığından,
Sabahlara kadar uyumaz idim.
Hayatım hep bir roman gibi,
Akıp gidiyor bir sel gibi.
Hayatın en acı gerçekleri,
Sanki kötü bir rüya gibi.
Anne sevgisi bitmez idi,
Her an burnumda tüter idi,
Bu ayrılık neden diye,
Hiç aklımdan çıkmaz idi.
Yusuf YILMAZ Aralık - 2006 - Ankara
Yusuf YılmazKayıt Tarihi : 6.4.2011 16:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şair 12 yaşında Ankara'ya çalışmaya gelir. Henüz küçük yaşta (2,5 yaşında) babasını kaybeden şair, 12 yaşında da ağabeyi tarafından Ankara'ya yanına alınması üzerine annesinden de ayrılır. Bu ayrılığa bir türlü alışamaz. Hep annesini hayal eder ve ona özlem duyar. Küçük bir köyden, kalabalık bir şehre gelmenin yabancılığı da bu hasrete eklenince, iyice şaşırır. Şair bu şiiri Aralık 2006 yılında Hollanda'da yayın yapan ve Türkiye'den de canlı dinlenen radyoozan.nl =haymanam.com interaktif radyoda canlı yayında söylemiştir.
Sabahlara kadar uyumaz idim.
Hayatım hep bir roman gibi,
Akıp gidiyor bir sel gibi.
Hayatın en acı gerçekleri,
Sanki kötü bir rüya gibi. ...anlam yüklenmiş dizeler..yaşam öyküsü..yazan kalem kutlarım seni..
TÜM YORUMLAR (5)