Anne Hasreti-2-* Şiiri - Bayram Tunca

Varmış, yokluğunda onu sevmek
İsterdim, onu seninle tanıştırmak
İsterdim ki dünürcüm sen olasın
İsterdim, benimle gurur duyasın

Ama felek ayırdı bizleri ne edeyim
Yokluğunu ta iliklerimde hissettim
Kalabalıklar içinde tek başınaydım
En mutlu günümde bile gülmedim

Nasıl gülerdim ki, senin yokluğunda
Tüm benliğim, hep seni arıyordu ya
Bi de, anası nerede demeleri var ya
Döndürüyorlardı beni, deli divaneye

Sanma ki sadece düğünümde aradım
Hem acı, hem tatlı, günümde aradım
Gördüğüm her dosttan seni sorardım
Her seferinde, yaramı tuzla sarardım

Ahh görsen, sensiz ne çabuk sarardım
Ayaz vuran arpa/buğday gibi sarardım
Senden bahsedeni yanımdan kovardım
Çünkü, her defasında yaramı yolardım

Ne dikiş tutar/ne de kabuk bağlar yaram
Sensiz hayatta gülmek sanki bana haram
Yıllarca hasret acınla yatıp/kalkar Bayram
Yok ki; başka da bir kayıran, onu çağıram

12.05.2003/12.05