Anne Güneş değil Mutluluk Bu batan bu akşam
Annemin mezarındayım ve vakit akşam
Güneş değil mutluluk bu batan şimdi
Bu mezara gömülü sevinçlerim
Bu mezara gömülü gülen yüzüm...
Güneş ateşini döktü sulara
Sularda gözlerim yandı
Sivri kalemden dökülen harfler gibi
Tarlalardan dönen çiftciler
Ağıllara dönen koyunlar
Bir ateş cümleye ateşten nokta gibi bu akşam ezan sesi...
Bu gün bayram uzat elini öpeyim anne
Öldüğün günden beri
Neşeye sevince kırgınım anne
Anne nerede yüzün
Bayramlarda bile hüzün
Öldün mutluluğum öldü
Güneş değil mutluluk bu batan
Kayıt Tarihi : 3.7.2005 10:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!