Anne gidiyorsun Şiiri - Akif Tütüncü

Dokunduğun eller
Buğulu bir sonbahar esintisi bırakıyor tenime
Avuç içlerin yalnızlık yağmuru
Dokun
Yüreğime çiz çocukluğumu
Resimleri yansın mazideki fotoğrafların
Bir sen yak içimi
Bir sen okşa saçlarımı doğarken

Belki saçlarıma hiç dokunmadığındandır
Bütün şiir yolculuklarım hep sana çıkıyor anne
kelimelerim kısa pantolonlu
Birazda yalnızlıktan marazi
senden sonra dayayacağım bir göğüs bulamadım güvenli
İçime akıyor bakışların
Gidiyorsun
Küçük ellerim tutamıyor gidişini