Anne Gel Barışı İste Şiiri - Ünal Çağabey

anne
ben kara bir çocuğum
toprağın gölgesinde
yumuşacık ellerinin şefkatiyle
dokun bana
gözlerinin gülümsemesiyle
anne
ben garipim
ben gurbetim...

toprak çağırıyor beni
öldüm artık öleceğim
sahibim yok benim
herkes çıkar peşinde
herkes bir yerlerde
anne gel bana
tut ellerimi
seni görmeden
sönmesin gözlerimin feri
öpmeden yumuşacık ellerini
yani hakkını helal etmeden
anne gel
gönderme beni..

bir kurşun girdi sol böğrümden
acı bir hançer
zehrini sonuna kadar almış
o kalın duvarları nasıl geçti
hele hele
nasılda utanmadı seni sayıkladığımı
bilmem kim ne yapmak istiyor
sen söylemiştin değil mi
hani canı veren Allah! tı
peki şimdi neden ben anne
neden vuruldum senden uzakta..

herkes kardeştir demiştin
peki söylesene bana nerde kardeşlerim
niye gelmiyor yardıma
yoksa yoksa anne
onlar mı...

ah anne kim ayırdı beni kardeşlerimden
beni kim yalnız koydu
hani seviyorduk birbirimiz
hani aşıktık birbirimize
gene öyleyiz değil mi
öyleyiz değil mi anne..

sakın ağlama anne
ben ölmedim ki
daha nice kardeşlerim var sana bakan
ve içimde cennettin rüzgarları
raks etmekte kıyılarında kevserin
utanmasın kimse
ben utanmadım
ve değilim kimseye kırgın..

öyleyiz gene anne öyleyiz
ben ölüyorum bilsende
kırgın değilim kimseye
gene aşığız birbirimize
gene sevdalıyız anne
utanmasın kardeşim..

anne ben ölüyorum
sen kardeşlerimi barıştır
kanıma bakıpta ağlama
çocuklarını ayırma birbirinden
bırakma öldürmesin birbirlerini
kimsenin silahlarına değmesin
güzel parmakları..

güzel köyümüzü düşün
beni okula gönderdiğin ilk günü
senin için yazmayı öğrenmiştim
senin için okumayı
abimden mektup gelecekti
ben sana okuyacaktım
ve sen ağlayacaktın sevinçten
ve zarftan sana beş lira çıkacaktı
sonra sen o beş lirayı eline alacaktın
ve gene ağlayacaktın..

utanma anne sıkılma
ve ağlama artık
elimize silah verenler utansın
bizi birbirimize düşman edenler
onlar utansın sen utanma
sen beyoğlunu bilmezsin
nede etilerden haberdarsın
ancak oğlunun ekmeğini
ve sırtındaki nasırları bilirsin..

ben ölmedim anne ağlama
kardeşimin gözlerindeyim
yurdumun ovalarında,dağlarında
gelde bitir bu kavgayı
yoruldum,bitkin düştüm
çiçeklerimizin bile boynu bükük
gayrı tek umudum sensin
seni beklemekteyim
tez gel
tez gel anne...

Not: dostlar,kardeşler sesiniz çıksın artık yüreklerinizin kuytu yerlerinden. çıksında kardeşlerimiz ölmesin, annelerimiz boynu bükü kalmasın. lütfen her kelimesinde ben ölmekteyim. her kardeşimle ben toprağa girmekteyim. lütfen dostlar lütfen kardeşler....

Ünal Çağabey