Anne eli
Değmiş gibi sadeyi gökyüzü
Uçurtmasını kaybetmiş
Bir çocuktu
Bir sonbahar
Yaprakların kendini
Rüzgara bırakmasına aldırmadan
Yaşlı bir ağaç
Dibinde sessizce ağlayan
Ve kimsesizliği
Korkuyu kardeş
Seçtiği gibi
Kendini yağmura bırakan
Anne eli değmiş gibi
Sadeydi gökyüzü
Güneşi bir kum tanesi gibi
Ardına hapseden
Ve kayboldukça duygularından
Vazgeçen
Tıpkı anlamsızca vazgeçtiği gün gibiydi
Uğruna şarkılar yazdığı
Güzel saçlı kız.
Kayıt Tarihi : 2.2.2005 14:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!