Anne Duası Şiiri - Özhan Polatcan

Anne peygamberler elinde bir gül,
Bir rayiha,yayılan cennetten.
Anne semalar dolusu dua,
Yakarışlarıyla yeşerir evlat topraktan.

Anne ki rengini verir suya,
Bahtı güzeller içer doya doya,
Bahtsızlar nasipsiz kalır bu menbadan.

Anne bir dil binlerce sözün söylendiği,
Bir söz binlerce dilin söyleyemediği.
Anne bir tad ağızda en tatlı hurmadan kalan,
Doyamadı evladı doymadan.

Evlat ki demlenir gözyaşında annenin,tendendir,
Bir dem değildir sızısı,evladıyla hemdemdir.

Anne seni söylemeye bir söz bulamadım
Şafaklara dek ağlarken,
Bir tek sensin can binlercesinden
Bir tek sende buldum O’nu ararken,
Bir kez daha öpsen seni kalkıp ölüm döşeğinden.