Anne Demek İstiyorum Şiiri - Aynur Meydan

Çıkmaz sokaklara girdiğimde,
Çözümsüzlükler içinde kaldığımda,
Kazanç ve kayıpları teraziye koyduğumda,
Daha çok anne demek istiyorum.

Anne ne dersin demek,
Hangisi doğru demek,
Şimdi ne yapmalıyım demek,
Ona sımsıkı sarılıp belki de omuzlarında.
Ağlamak istiyorum.

Anne demek, ne önemli bilemez çoğu kişi,
Yalnızlıklarda kalanlar bilir ben gibi,
Mutlu ve mutsuzluklarında gerçekten,
Riyasız,kıskançlıktan ya da yalancı üzüntülerden uzak,
Annesi uzakta,ya da bir toprağın altında olanlar bilir.

Keşke,keşke diyebilsem bir kez bile yeniden,
Gözlerimi kapasam ve Ihlamur kokulu İstanbul evimde uyansam,
Gelse,sarılsa boynuma,öperek uyandırsa,
Kabuslarımda,gök gürleyerek, şimşekler çaktığında yanımda olsa,
Bir an uyandığımda,gecenin bir yarısı,
Yemyeşil gözleri parlasa karanlıkta,
Üstümü örtmeye gelmiş olsa.

Ben onun yaşlılığını görseydim ya da,
Öylesine gençti ki gittiğinde,
Cildinin buruştuğunu,belki belinin büküldüğünü,
Ama hale o güçlü kadının dimdik,
Her şartta ayakta olduğunu görseydim.
Bir sabah kahvaltıya gelebilse,
Ya da beş çayına,
Keşke torunlarını tanısa,sevebilme şansı olsa,
Hiçbiri olmadı,olamadı.

Koskoca bir kadın,anne,eş oldum,
Ama anne demek istiyorum.
Bana da biri candan,anne sıcaklığı ile yavrum, canım desin
İstiyorum.
Bu imkansız biliyorum ama engel olamadığım bir his,
Çığlık çığlığa bağırarak,
Anne,anneciğim demek istiyorum….