Bilirsiniz susuz kalan papatyayı,
Kaybettik gülümseyen yapraklarını.
Çocuk olan neşesini renkli nefesini,
Yere göğe sığdıramadığımız.
Mahremi bize ait olan pencereyi.
Sunulan imkan değildi insandı.
Anlamadan ziyaret oluverdik.
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta